Patty van Amsterdam (1989) is sinds 2013 afgestudeerd Sociaal Pedagogisch Hulpverlener en ggz agoog. Zij begon met werken in de verstandelijk beperkten zorg, liep stage in de kinder- en jeugdpsychiatrie en is daarna gaan werken in de ggz als (woon)begeleider. Binnen de ggz heeft zij een hele diverse ervaring, van adolescenten met een eerste psychose tot ouderen in de langdurige zorg. Zij heeft zowel ambulant als klinisch in de ggz gewerkt. Op dit moment is Patty werkzaam als coördinerend begeleider in de gehandicaptenzorg. Daarnaast is ze als trainingsacteur verbonden aan de Hogeschool Leiden.
Naar aanleiding van een discussie op de Facebookpagina van ‘De nieuwe GGZ’ besluit ik deze blog te schrijven. Het heeft me aan het denken gezet. De discussie ging over het dilemma of ouders wel of niet mogen worden ingelicht als hun kind dit, na een opname, niet wil. En dan heb ik het over volwassen kinderen. Het antwoord is ‘nee’. Dit mag niet. Volgens de regels.
Hoewel een begeleider natuurlijk kan proberen de cliënt te overtuigen dat het van belang is of dat zijn ouders vast ongerust zijn, blijft een nee een nee. Tot frustratie van vele ouders.
Niet toerekeningsvatbaar
Als je kind is opgenomen in een algemeen ziekenhuis na een auto-ongeluk, kijken de artsen/verpleegkundigen daar waarschijnlijk ook in iemands agenda/telefoon als de cliënt niet aanspreekbaar is. Om vervolgens een contactpersoon te informeren. Ook in dit geval dus zonder toestemming. Wat maakt dan het verschil dat dit niet mag bij iemand die in verwarde toestand is opgenomen en dus ook niet in ‘normale doen’ aanspreekbaar is? Wat vindt u? Mag familie worden geïnformeerd als een persoon niet toerekeningsvatbaar is?
In de zenuwen
Zomaar een fictieve situatie: Nel, moeder van Steven (24), is er via via achter gekomen dat haar zoon is opgenomen in psychotische toestand. Steven wil niet dat de verpleging zijn ouders informeert. Al anderhalve maand zitten zij in de zenuwen thuis. Ze weten niks. Ze zijn boos. Ze weten waar hij is, ze willen hem troosten en er voor hem zijn. Maar ze kunnen niks.
Verwarde toestand
Na die anderhalve maand loopt Steven weg uit de kliniek. Hij ontsnapt. Zijn ouders worden gebeld door de politie uit een dorpje honderd kilometer verderop. ‘Uw zoon is in verwarde toestand aangetroffen, kunnen jullie hem komen halen?’ Ze blijven immers zijn ouders…
Het aantal bedden in de ggz is met een derde afgenomen. Er duiken sindsdien steeds meer berichten op over ‘verwarde personen’ in de wijk. Maar wie zijn die mensen? En welke ondersteuning hebben ze nodig?
