De vorige keer vroeg Marianne zich af of ieder mens wel recht heeft op zelfbeschikking >>

Buiten stijgen wederom de zomerse temperaturen. Binnen is het goed uit te houden. Het is tijd om aan mijn nieuwste column te werken. Het kost mij dit keer veel energie om ervoor te gaan zitten. Naast mij ligt een stapeltje verzamelde aantekeningen over mijn vader maar ik wil iets anders kwijt.

Mantelzorg

Bij mij biggelen de tranen over mijn wangen. Mijn rol als moeder voor mijn dertigjarige zoon wordt de laatste maanden flink uitgebreid. Mama 2.0 noem ik het omdat wij in een nieuwe fase zitten. Wat heeft deze nieuwe fase te maken met mijn blogs over de opa van mijn zoon? De ernstig zieke man van 55 is mijn ex, vader van onze zoon. Mijn zoon is als mantelzorger na bijna 2,5 jaar aan het eind van zijn latijn. En de tachtigjarige is mijn vader. Wij bellen elkaar een paar maal in de week en over zijn gedachten en leven schrijf ik nu ruim twee jaar. Een aantal van de blogs hierover zijn te lezen op Zorg+Welzijn.nl.

Kwaliteit van leven

Ik snap beider gevoel en wens. Sta achter hen als het zover moet komen. Tegelijkertijd schuurt het. Alle drie de mannen hebben op dit moment mijn aandacht. Mijn zoon en ex wonen in de Randstad, ik in de buurt van ’s-Hertogenbosch en mijn pa in Duitsland. Als ik dit zo opschrijf, is het alleen al geografisch gezien een spagaat waar ik in zit. Kan het ingewikkelder? Ja, ex weet van deze blogs. En wat antwoord ik als hij vraagt hoe het met mijn vader is nu? Hoe verhoud ik mij in twee compleet verschillende uitgangssituaties als het gaat om kwaliteit van leven? En hoe denken ex en pa daarover?

Machteloos

Af en toe zien ex en ik elkaar sinds zijn ziekte en we WhatsAppen. Sinds november 2017 gaat de ziekte agressief te keer. Hij heeft PLS met een dusdanig verloop dat artsen voor een raadsel staan. De diagnose ALS ligt op de loer. Ik probeer er voor hem en onze zoon te zijn, ga af en toe op visite, doe een poging om zoonlief te ondersteunen en voel mij daar ongelofelijk machteloos in. Mijn huidige vriend steunt mij onvoorwaardelijk in al deze processen. Moeder en dochter 2.0, hoe doe je dat? Ik doe een poging er het beste van te maken. Zet op sommige vlakken als moeder mijn rol actiever in dan ik vroeger deed. Ach ja, dat is dan weer de wijsheid die met de jaren komt.

Tijd en raad

Overmorgen eerst mijn zus naar Woerden rijden. Zij woont in Almere en heeft vorig jaar juli een hersenbloeding gehad. Maandag mag zij eindelijk naar een onafhankelijk CBR-arts voor het broodnodige papiertje om weer zelf auto te mogen rijden. De vragen die ik in deze blog stelde, kennen nog geen antwoord. Dat heeft nog even tijd, raad en gesprekken nodig.