Wat nu al duidelijk is zijn de komende bezuinigingen, die ook in onze gemeente zijn aangekondigd. Dit zal in ieder geval inhouden dat alle (vaak jonge, frisse) collega’s met een tijdelijk contract geen verlenging meer krijgen en we met de vaste kern ‘meer met minder’ moeten doen. Meer met minder in een tijd waarin steeds meer mensen aan de kant lijken te staan en tijdelijk of langdurig regieverlies ondervinden. Wat kunnen we straks nog wel, of juist niet meer doen voor deze doelgroep?
Mij bereiken ook de berichten dat er steeds meer mensen gebruik moeten maken van de voedselbank. Een teken dat meer mensen het niet meer redden. Zorgwekkend. Echter dit signaal hebben wij natuurlijk al lang opgevangen, omdat wij de intakes doen en de screening verzorgen. De hoeveelheid aanvragen voor een voedselpakket lijkt explosief te stijgen. Er zijn weken dat er vrijwel geen reguliere intakes zijn, alleen maar aanvragen voedselbank. Vaak leidt dit wel tot een hulpverleningstraject, want de reden van aanvraag is over het algemeen een financiële situatie die niet op orde is.
Een aantal weken geleden deed ik een voedselbank-intake met een goed opgeleide, volledig geïntegreerde, allochtone man afkomstig uit Oekraïne. Hij had een goede baan in de havens van Rotterdam en was zijn werk kwijtgeraakt toen het bedrijf fors ging bezuinigen en goedkopere arbeidskrachten in India vond. Hij solliciteerde aan de lopende band, wilde graag aan het werk maar kreeg de indruk dat hij al om zijn naam niet werd uitgenodigd.
Zijn vrouw studeert in Nederland ze hebben twee opgroeiende kinderen. Na 3 maanden WW was meneer in de bijstand terecht gekomen. Echter: omdat zijn vrouw een (kleine) studiefinanciering ontving, werd dit bedrag gekort op zijn alleenstaande ouderuitkering. Een wonderlijk verhaal. Het paar is getrouwd, de vrouw zou eerdaags een permanente verblijfsvergunning krijgen, maar hem was een uitkering voor alleenstaand ouder toegekend.
Na aftrek van de vaste lasten bleef er minder dan niets over. Een aanvraag voor een voedselpakket was in dit geval volkomen gerechtvaardigd, maar ik begrijp werkelijk niet hoe deze situatie heeft kunnen ontstaan. Ik heb gezorgd voor een afspraak bij de sociaal raadslieden om de financiële situatie uit te zoeken, en heb ik een aanvraag voor het jeugdsportfonds ingediend zodat de kinderen hun zwemles kunnen afmaken.
Het voorbeeld hierboven is een van velen. De oorzaak is vaak verlies van inkomsten, het strengere beleid van de gemeente bij het toekennen van een uitkering, of schulden die uit de hand zijn gelopen waardoor mensen onder druk van deurwaarders vaak te hoge aflossingen hebben toegezegd. Om dit weer recht te trekken is vaak veel inzet en tijd nodig. Ook werken aan gedragsverandering vraagt tijd. Tijd die we graag investeren, maar die we steeds meer tekort komen.
Ik vrees voor de toekomst, want ik denk dat steeds meer mensen er niet meer op eigen kracht uit zullen komen.
