pleegzorg
‘Thuis tobben ouders heel wat af’
Als gezinnen elkaar meer helpen met het opvoeden van kinderen, kan het ontsporen van gezinnen en de inzet van professionele hulp worden voorkomen. Dat is de gedachte achter de stichting Buurtgezinnen. En dat werkt, blijkt uit onderzoek. ‘Ons motto is: opvoeden doen we samen.’
‘Nazorg en continuïteit in pleegzorg moeten beter’
Het rapport 'Waarom stoppen pleegouders?' zorgde voor veel, vooral negatieve, publiciteit. Er is een beeld ontstaan dat meer dan de helft van de pleegouders vroegtijdig en onvrijwillig met pleegzorg stopt. Belangrijke oorzaak: de slechte begeleiding vanuit pleegzorgorganisaties. ‘Dat leidt helaas tot een nogal zwart-wit benadering van een complex vraagstuk.’
Blog: Langdurig residentieel is soms beter dan pleegzorg
Residentieel verblijf voor kinderen en jongeren? Dat is zo ongeveer synoniem aan seksueel grensoverschrijdend gedrag, misbruik onder groepsgenoten of door hulpverleners en opsluiten in isoleercellen.
Steunouder en formele zorg vormen een gouden combinatie
Kinderen grootbrengen is een hele klus. Voor alle ouders is het fijn om dat niet alleen te hoeven doen. Steunouders zijn volwassen vrijwilligers die gezinnen ontlasten. Ze bieden één of twee dagdelen per week een gastvrij thuis aan een kind.
THEMA De cliënt spreekt: ‘Mijn zusje woont als pleegkind bij mij in huis’
'Als kind had ik er geen idee van dat mijn ouders een verstandelijke beperking hadden. Natuurlijk merkte ik wel dat er iets niet klopte, maar tegelijkertijd wist ik niet beter. Er waren veel praktische problemen, op het gebied van financiën en hygiëne bijvoorbeeld. Mijn vader kon uit onmacht agressief zijn, mijn moeder kon niet erkennen dat haar beperking mijn opvoeding bemoeilijkte.'
Eens opgenomen in de ggz, nooit een goede moeder?
Te veel macht bij gezinsvoogden, gebrekkige communicatie en incapabele medewerkers. Daar klagen zeven wanhopige ouders, die allemaal te maken hadden met uit huis geplaatste kinderen, in Friesland over. Maar het zijn niet alleen deze ouders die negatieve ervaringen kennen. Silvia: ‘Jeugdbescherming gaf mij vanwege m’n psychische kwetsbaarheid nooit de kans te laten zien dat ik zelf voor m’n zoontje kan zorgen.'
BOEK ‘Pleegouder geen partij om te bepalen wat goed is voor een kind’
Kim Postma en René Wokke stelden ruim tien jaar lang hun woonschip Hendrik Jan in Amsterdam open voor de opvang van pubers. Ze begonnen met weekeindpleegzorg, maar gingen al snel over op crisisopvang. Want: 'het mocht wel wat spannender.'
Column Annet van Zon: Verbonden
Ik herinner me logeerpartijen bij mijn ‘oma Rotterdam’. Mijn frunnikhemdje ging altijd mee; zonder dat kleinood kon ik niet slapen. Samen met mijn zusje verheugde ik me op wat komen ging: tomatensoep met balletjes, met de tram naar de Euromast en in opa’s stoel in het spionnetje kijken naar de boten in Delfshaven. Het was altijd fijn, totdat de avond kwam. Dan knaagde het heimweemonster ruwe randen aan de dag en begon het grote missen: de geur van thuis, de warmte van mama, het licht op de gang. Weer thuis begon na verloop van tijd het verlangen naar een nieuwe logeerpartij. Zeker weten dat het dit keer goed zou gaan…
Redactioneel: Beter af thuis
Drie hengels hangen over de brugleuning. ‘Heb jij al beet?’, vraagt het jongetje aan zijn vader. ‘Mijn brood is van de haak’, zegt het vriendje. ‘Mag ik nieuw?’ De vader bukt zich naar de Jumbo-zak met brood. Wat een leuke vader, denk ik, als ik dit idyllische tafereel aanschouw terwijl ik langsloop met mijn hond. Maar wacht eens, ik ken hem! Van toen mijn zoon nog voetbalde met zijn oudste, K.. Die is er niet bij. Zou K. nog steeds uit huis geplaatst zijn?
Stand in het land Vlaardingen
De transitie is een feit. Waar verloopt het soepel en waar wringt het nog? Deze keer: Timon en de gemeente Vlaardingen.
