‘Gemeenten doen maar wat als het gaat om interventies die de sociale netwerken moeten versterken,’ zegt Rick Kwekkeboom in een interview met Binnenlands Bestuur.´Er worden in gemeenten projecten opgetuigd, vol enthousiasme uitgevoerd en soms afgesloten met een tevredenheidsonderzoekje, zegt Kwekkeboom.´Maar niemand weet of het echt effectief is.’
Interventies
Verschillende gemeenten komen met verschillende interventies om sociale netwerken te versterken. Interventies zoals Buddies, Netwerkcoaches, Moeders informeren moeders, Mijnbuurtje.nl, Mantelscan, Peuter in zicht!´De lijst van interventies is lang’, zegt Kwekkeboom, ‘maar niemand weet wat werkt. Omdat het niet onderzocht wordt. ‘Wethouders presenteren liever meteen resultaat, ze kijken niet naar de effecten op lange termijn. Want over tien jaar zit er een andere wethouder.’
Hoe ga je om met elkaars kennis, met de burgers, hun netwerk en met cliënten? De sociale professional leer anders werken. Lees meer>>
Buurthuis
Uit de tevredenheidsonderzoeken die door gemeenten worden gehouden blijkt meestal dat mensen blij zijn met het project, zegt Kwekkeboom. ‘Dat is op zich wel winst, maar er wordt niet onderzocht waar het succes vandaan komt en of de methode ergens anders ook toepasbaar is. Misschien ligt een deel van het succes wel in het gezellige buurthuis of aan de persoon die het uitvoert. Daar weten we heel weinig van.’
Sociale sector
Kwekkeboom: ‘De sociale sector kenmerkt zich door steeds weer nieuwe interventies toe te passen. Vanuit een grote betrokkenheid en vanuit het idee dat je soms snel moet handelen, wordt er als een soort Hansje Brinker ergens een vinger in de dijk gestoken. Maar op een bepaald moment kun je je toch afvragen of je niet beter ergens een stevige dijk kunt neerleggen.’
We moeten natuurlijk onderzoeken wat we kunnen, maar we moeten ook oppassen dat we niet alle energie en geld gaan steken in dat onderzoek. Als sociaal werker organiseer ik vooral activiteiten waarbij ik mensen verbind op dat wat ze leuk vinden, van daaruit onstaan nieuwe verbindingen tussen mensen en ook weer nieuwe activiteiten. Wij hebben enige jaren geleden een enquete gehouden onder ex-deelnemers van verschillende activiteiten en het bleek dat mensen er nieuwe kennisen en vriendschappen door opdoen.
Een buurthuis biedt een sociale infrastructuur in de wijk, waarbij mensen elkaar kunnen ontmoeten en zich aan elkaar kunnen verbinden. In de praktijk merk ik dat mensen met elkaar verbinden op problemen minder goed werkt voor de sociale cohesie als geheel, hoewel dat om emancipatorische redenen en versterken van de eigenwaarde als groep ook heel zinvol kan zijn.
Eens! Effectmeting vwb de inzet van sociale interventies wordt nauwelijks gedaan. Hier wordt door gemeenten, zorg en welzijn doorgaans op bespaart, terwijl het juist essentieel is om nieuwe investeringen mee te kunnen rechtvaardigen.
Om die reden heeft Stichting Viven (verantwoordelijk voor de verspreiding van de psychosociale GRIP&GLANS interventie) besloten om niet enkel training van docenten te bieden maar ook de effectmeting en rapportage te verzorgen voor gemeenten, uitvoerders en betrokkenen. Daaruit blijkt dat bijna de helft van de cursisten tot 2 jaar na deelname nog steeds onderling contact houdt/elkaar tot steun is (zie: http://tinyurl.com/pwsmq22).
Zo leveren we samen met de GRIP&GLANS aanbieders een duurzame maatschappelijke bijdrage.
Gelukkig zijn er steeds meer afgestudeerd Master Social Workers die prima in staat zijn om praktijkgericht onderzoek te verrichten. Ik was, en ben, zeker niet de enige die vanuit die opleiding praktijkgericht onderzoek heeft verricht naar wat professionals doen dat maakt dat contact tussen mensen wordt gelegd, hersteld of versterkt (kortom, versterken van sociaal netwerk).