‘Een keukentafel? Probeer die hier maar eens in te passen’, zegt Fatimazohra Hadjar lachend als ze haar nauwe keukengangetje in de flat in de Amsterdamse wijk Buitenveldert laat zien. ‘Alles gebeurt hier’, met een gebaar naar een vol bureau in de zonnige woonkamer. Comfortabele banken met kleurrijke doeken, thee in mooie kopjes en zelfgebakken koek.
Hadjar houdt van warmte. Dat is wellicht de reden waarom zoveel moslimjongeren bij haar aankloppen met hun zorgen. ‘Ik ben geen officiële jongerenwerker. Ik heb kinderpsychologie en een toeristische opleiding gedaan, maar werk al vele jaren in de wijk.’ Met haar stichting Think-KABIR, genoemd naar een islamitische Indiase protestdichter, biedt ze trainingen en bemiddeling voor migranten in achterstandsposities. ‘Ik had een kantoor in Slotervaart, maar werk tegenwoordig vanuit huis. Vrouwen mogen me hier bezoeken, maar jongeren niet, die bezoek ik zelf. Het is toch een risicovol vak, je moet ergens werk en privé scheiden. Negentig procent van mensen die bij
