Als kind was Marjolijn van Kooten een enorme durfal en tegenwoordig trekt ze volle zalen als cabaretier. Jarenlang legden angst en depressie haar lam. 'Ik begreep er niks van: hoe kon ík nou zo bang zijn?'
Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
Hoe was jij als klein meisje?
‘Als het gevroren had, was ik de eerste die het ijs op ging. Om er vervolgens doorheen te zakken. Ik had altijd wat. Ik liep met een pleister op mijn bril voor een lui oog en had structureel een lichaamsdeel in het gips. Klom ik in een boom, viel ik eruit. Zei mijn moeder nog zo dat ik niet binnendoor naar school moest lopen omdat er ijs lag en het glad was, ging ik stiekem toch binnendoor en brak ik mijn pols. Ik speelde met poppen, maar zat ook op voetbal en was op
