Isis: ‘Mijn coach kwam met het idee: ga eens kijken bij de Buurtcirkel. Ik hoorde hem het woord groep gebruiken en dacht: dat is niks voor mij. Ik heb een depressie gehad, een burn-out, van alles. Ik heb gekozen voor een opname en langere tijd vrij geïsoleerd geleefd. Mijn vrienden vielen weg, mijn familie ook, ik stond er alleen voor. Een opname is heel zwaar, ze breken je helemaal af en bouwen je weer op. Ik was in gevecht met mezelf, met mijn omgeving. Mijn leven stond op z’n kop.
Ik ben er toch heen gegaan, naar de Buurtcirkel. Daar komen mensen met heel verschillende beperkingen bij elkaar om elkaar te ondersteunen. Ieder heeft zijn eigen talent, daar kijken we naar, niet naar de beperking. Je vindt er van alles, autisme, psychiatrische problemen, slechte sociale vaardigheden et cetera.
Maar niemand zal snel een oordeel geven over een ander. In deze groep voelde ik mij snel veilig. Ik ben erheen gegaan en nooit meer weggegaan.
In de Buurtcirkel ben ik gaan oefenen met dingen uit te spreken die me dwars zitten. Daar heb ik veel moeite mee gehad. En ik kon
