De dertienjarige Brian en zijn vader wonen op een afgelegen terrein in een caravan. Brians verstandelijk en fysiek beperkte broer Lucien woont in een instelling. Vanwege een renovatie moet Lucien ergens anders opgevangen worden. De vader, gemotiveerd door de financiële vergoeding, haalt Lucien naar de caravan en maakt Brian verantwoordelijk voor de verzorging van zijn broer. Maar hoe praat je met iemand die niet spreekt? Hoe zorg je voor iemand van wie je niet weet wat hij nodig heeft? Jaap Robben beschrijft het in zijn roman Zomervacht.
Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
Wat was de inspiratie voor dit boek?
‘Het begon met een documentaire die ik zag over een tweeling. De een met een verstandelijke beperking, de ander niet. De jongen zonder beperking liet zijn broer steeds verder achter zich op het gebied van geestelijke leeftijd. Om dat te compenseren, bleef hij zo dicht mogelijk bij zijn broer. Waarom? Omdat er met zijn broer iets mis is gegaan in de buik van hun moeder, maar niemand precies wist wat. Hij voelde zich schuldig. Misschien had hij hem wel geknepen of getrapt in de buik? Dat bleef me bij. Toen kwamen ook mijn
