Ervaringen van professionals in de opvang van dak- en thuislozen laten zien dat gemeentelijke procedures en bepalingen niet altijd praktisch en doelmatig zijn. Het zou goed zijn als gemeenten deze inzichten gebruiken bij het maken van nieuwe regels en afspraken met de uitvoeringsorganisaties.
Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
Volgens het CBS is tussen 2009 en 2016 het aantal daklozen in Nederland gestegen van circa 17.500 personen naar circa 30.500.1
Gemeenten waren al verantwoordelijk voor opvang (onderdak en begeleiding) van dak- en thuislozen en zijn sinds 2015 ook verantwoordelijk voor mensen met psychiatrische problematiek die aangewezen zijn op beschermd wonen. Gemeentebesturen en ambtenaren hebben zich de afgelopen jaren erg ingespannen om vorm te geven aan deze transitie, vaak binnen beperkte financiële ruimte. Waar financiële middelen nu nog via centrumgemeenten lopen, krijgt elke gemeente deze vanaf 2020 apart. Dat
