Over ruim een maand gaat de nieuwe Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz) in werking. Psychiatrische patiënten kunnen dan hun verplichte zorg poliklinisch of thuis ondergaan. Maar hoe de ggz dat in de wijk gaat organiseren en welke rol sociaal wijkprofessionals daarin krijgen, is nog onduidelijk.
We leven in vreemde tijden. Op het moment van schrijven staat mijn auto ongeveer vijf weken stil. Normaal rijd ik honderden kilometers per week. Alle vergaderingen met opdrachtgevers vinden inmiddels digitaal plaats. Een hele uitkomst, want dat scheelt dus al die reistijd en kilometers. Tegelijkertijd gaat mijn werk - gelukkig - wel gewoon door. Echt veel minder druk is het dan ook niet. Op mijn werk dan. Want intussen rennen er thuis wel de hele dag drie kleine aandeelhouders rond.
De coronacrisis zette bijna overal druk op de ketel, waardoor samenwerkingen en aanpakken die voorheen niet van de grond kwamen, ineens realiteit werden. Nick Zonneveld van Vilans is daar opgetogen over: 'Integraal samenwerken kan dus wel. Nu hopen dat we die samenwerkingen kunnen verduurzamen.'
Professionals in het sociaal domein hebben vaak een haat-liefde verhouding met regels en wetgeving. Regels beschermen de cliënt en ook de hulpverlener. Maar regels en wetgeving kunnen ook de professionele ruimte behoorlijk beperken.
