Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties2

Gehandicapte voelt zich niet serieus genomen

Mensen met een verstandelijke beperking en hun familie vinden dat zorginstellingen hen niet serieus nemen. Er wordt te weinig geluisterd naar hun wensen bij het zoeken naar passende woonvormen, arbeidsplaatsen en zorg, zeggen ze. Dat blijkt uit een onderzoek van Janneke Barends. Zij promoveert vrijdag op dit onderwerp aan de Universiteit van Tilburg.
Gehandicapte voelt zich niet serieus genomen

Verstandelijk gehandicapten vinden dat hun begeleiders te weinig met hen persoonlijk spreken. Zij worden niet genoeg betrokken bij belangrijke beslissingen. Ook zijn ze van mening dat ze te weinig informatie krijgen. Zo blijkt uit interviews.

Klagen

Vooral familieleden die hoger zijn opgeleid, zijn ontevreden. Mogelijk omdat zij kritischer, maar misschien ook veeleisender en mondiger zijn, stelt Barelds. De promovenda beveelt zorginstanties aan daar in hun contacten meer rekening mee te houden.

Traject
Hoe groter het aantal instanties waarmee de verstandelijk gehandicapten en hun familie te maken hebben, hoe meer de betrokkenen klagen. Ouders en verwanten die met maximaal vijf instanties te maken hebben gehad tonen zich meer tevreden over het traject, dan mensen die afhankelijk zijn van nog meer organisaties.

Tevredenheid
Barelds ontwikkelde een methode om de tevredenheid te kunnen peilen. Cliënten worden mondelinge vragen gesteld. De familie krijgt een schriftelijke vragenlijst voorgelegd. De onderzoekster hoopt dat het meetinstrument voortaan landelijk in de praktijk wordt toegepast, omdat dit ten goede komt van de kwaliteit van de zorg. Verschillende instellingen hebben volgens haar al interesse getoond.

Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.

Bron: ANP/Foto: ANP/Olaf Kraak

2 REACTIES

  1. Ik ben ook een chronisch zieke, en behalve mijn boezemvriend (1 !), komt er nooit een dorps-bewoner op bezoek, terwijl ik al 8 jaar !!! zo
    ziek ben. Ik ga binnenkort dood, en het kanniemand enige moer schelen. Dát is dan je dorp. Ik schaam me diep voor dit achterlijke dorp.
    de enige anderen die op bezoek komen, zijn de pastoor eens in de maand, en een jonge maatschapelijk werkster ( eens per 4 maanden).
    Ik ben liever dood dan levend, echt waar.

  2. Lees alle reacties
  3. Jonge Chronisch zieken worden ook niet serieus genomen.
    Voor chronisch zieken is niets geregeld in kleine kernen terwijl de chronisch zieke daar een band heeft opgebouwd.
    Er wordt alleen maar bezuinigd en bezuinigd,
    Als ouders is dit zeer zorgelijk dat er geen woonvorm is voor jonge chronisch zieken die afhankelijk zijn van verzorging en verpleging.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.