De uitkomsten de enquête zijn niet bijzonder verrassend, vindt Zomerplaag. Hij is programmaleider van ‘Kijk op Kinderwens’ bij Vilans. Dit hulpprogramma biedt kennis en indormatie aan begeleiders van mensen met een verstandelijke beperking die kinderen willen. 96 Procent van de ondervraagde begeleiders vindt dat verstandelijk beperkte ouders sterk ontmoedigd moeten worden om nog een kind te krijgen, wanneer zij bewezen niet goed te kunnen zorgen. Ook is 60 procent voorstander van een wetswijziging voor gedwongen anticonceptie.
Geen probleem
‘Ten eerste vertekenen de resultaten’, stelt Zomerplaag. De vragenlijst is naar 10.000 mensen gestuurd en zo’n 900 mensen hebben gereageerd. Dat is niet dé gemiddelde begeleider, vindt de programmaleider. ‘Daarmee wil ik niet zeggen dat het geen probleem is. Hiermee geeft een aantal begeleiders wel aan dat ze vastzitten en dat siert hen. Zij vragen de politiek om een maatregel.’
Mensenrechten
Maar een maatregel als gedwongen anticonceptie kun je van de politiek niet vragen, vindt Zomerplaag. ‘Dat druist tegen de mensenrechten in. Bovendien geldt niet voor alle mensen met een licht verstandelijke beperking dat kind na kind uit huis geplaatst wordt. En het geldt al zeker niet alleen voor mensen met een licht verstandelijke beperking.’ De politiek kan niet op grond van een beperking mensen verbieden een kind te krijgen, aldus Zomerplaag.
Ontmoedigen
Toch bestaan de schrijnende gevallen waarbij het ene kind nog niet uit huis is geplaatst, of het andere is alweer op komst. Wat kan de professional doen? Die moet meer inzicht krijgen in het ontmoedigen van de kinderwens en constructieve begeleiding geven, vindt Zomerplaag. ‘Het is belangrijk om stapsgewijs duidelijk te maken wat het betekent om een kind te krijgen. De vraag: ‘Wat wil je met je leven?’ is daarbij heel belangrijk.’
Kostenplan
Voor mensen met een beperking is het verhelderend om concreet te maken wat het ouderschap inhoudt. Dat kan bijvoorbeeld met een kostenplan. ‘Je bepaalt dan wat de cliënt nodig heeft om een tevreden en gelukkig leven te leiden. Dat kan bijvoorbeeld een auto zijn, of regelmatig uitgaan. In zo’n model wordt dan ook uitgerekend hoeveel het kost om voor een kind te zorgen en wat er dan overblijft.’
Complex
Mensen met een verstandelijke beperking hebben vaak moeite complexe situaties te overzien, stelt Zomerplaag. ‘Het is aan de begeleider om een duidelijk overzicht te maken. Waarom wil je een kind? Niet alleen bij mensen met een beperking zijn de argumenten vaak een samenspel van irrationele zaken.’ Uiteindelijk is het niet aan de professional om de regie over te nemen, maar om de juiste begeleiding te geven, aldus Zomerplaag.
Zie hieronder de uitzending van Rondom 10 van 27 maart 2010
Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.
Bron: Foto: ANP/Bianca Spelt
Het enige wat onethisch én anti-sociaal te noemen valt is de waanzinnige praktijk dat we mensen die al niet in staat zijn voor zich zelf te zorgen toestaan voor nageslacht te gaan zorgen die in de vervolgens ook weer aan de collectieve zorgpot zijn overgeleverd. Over ethiek gesproken ?
Ik denk dat er heel veel mensen zijn die beter geen kinderen kunnen krijgen dat is niet specifiek een probleem van van mensen met een verstandelijke beperking. Mensen met psychische problemen, of zelfs gezinnen waar beide ouders hoogopgeleid zijn maar geen tijd en aandacht voor hun kinderen en waar de liefde en aandacht afgekocht wordt met matriële zaken. Ik denk dat opvoeders veel meer ondersteuning moeten krijgen in het opvoeden van hun kinderen en dat dat ook een verplicht onderdeel zou moeten zijn wat hoort bij het kinderen krijgen. Zoals op medisch gebied het consultatie bureau heel gewoon is zou dit uitgebreid moeten worden met een opvoeddeel. Dat het bij mensen met een verstandelijke beperking een groot dilemma is weet ik uit ervaring. Mijn licht verstandelijk gehandicapte zus heeft inmiddels 30 jaar terug een kind gekregen. Zij heeft nooit zelf voor haar kind (kunnen)gezorgd. We hebben na het signaleren van wantoestanden en verwaarlozing zelf de kinderbescherming in geschakeld. Die vervolgens ook behoorlijk wat steken heeft laten vallen en uiteindelijk is het kind opgevoed door de schoonouders waar de situatie ook allesbehalve stabiel was. Tot onze spijt woonden ze zo ver bij ons vandaan dat we er heel weinig invloed en toezicht op konden houden, waardoor we overgeleverd waren aan instanties die het ook allemaal lieten gebeuren. Mijn zus heeft in al die jaren weinig omgekeken naar haar kind.
Ik vind dat het wel politiek bespreekbaar moet zijn. Ik heb zelf een zus met een verstandelijke beperking en ben haar mentor en bewindvoerder. Toch heb ik soms weinig zeggenschap, omdat je eigenlijk alles in overleg met haar doet. Maar wat als ze niet wil en je weet wel dat het niet goed voor haar is en ze zelf die keuzes niet kan maken? Het lijkt mij volstrekt helder dat mensen met een verstandelijke beperking geen kinderen moeten krijgen. Het is een onmogelijke taak voor mensen met onvermogen.
Mensen met een verstandelijke beperking hebben vaak moeite complexe situaties te overzien, stelt Zomerplaag.
Kinderen opvoeden is relatief complex, zeker voor deze categorie.
Waarom zou je deze mensen dan met de zorg voor eigen kinderen confronteren?
Roepen we op deze manier niet juist maatschappelijke problemen op?
wie durft er op te komen voor het nog ongeboren kind ?
Slap zooitje in nederland, en ja ook ik werk in die wereld dus weet ook nog waar ik het over heb. Laat je prikkelen; http://www.thebigbitch.com
Naar mijn idee is ethiek enkel onderdeel van afwegingen in deze. Is deze kwestie een verantwoording van de client, de begeleider of de maatschappij? Wanneer de client niet in staat is om de verantwoording te dragen voor eigen daden, waaronder al dan niet veilig vrijen en het kunnen opvoeden van een kind, wordt het automatisch een maatschappelijk probleem met o.a. financiele gevolgen. Politiek is verantwoordelijk voor een realistisch beleid, welke uitvoerbaar is door begeleiders!
Mijns inziens is het evenzo onethisch om gehandicapten kinderen te laten krijgen en vervolgens hen aan hun lot over te laten door b.v. de pakketmaatregel of anderzins, bezuinigen in de AWBZ.