Vorige keer blogde Mariska over dat “weten nog geen doen is”>>
In 2015 zijn de wijkteams opgezet om dichtbij de burgers oplossingen te creëren die aansluiten bij het gewone leven. Echter, dat gaat niet vanzelf. Want hoe sluit je aan bij het gewone leven van mensen? Hoe kun je creatieve oplossingen met bewoners creëren die passen bij hun dagelijks bestaan?
Waan van de dag
In de praktijk zie ik dat het vaak niet lukt om aan te sluiten bij burgers, maar dat bewoners moeten aansluiten bij de agenda en de tijd van de professional. Waar is nog een gaatje te vinden in de agenda? ‘Spreek maar een voicemailbericht in, dan bel ik u zo spoedig mogelijk terug.’
Onlangs werd op mijn werk een workshop gegeven over de Presentiebenadering. Grondlegger Andries Baart heeft het over aansluiten bij het ritme, het tempo en de taal van de inwoner. Ik ben het hartgrondig met hem eens. De mooiste gesprekken heb ik als ik de rust en tijd heb om aan mensen te vragen hoe het met ze gaat, als ik echte aandacht kan geven. Soms lukt dat, zoals laatst toen ik een meneer meenam naar een verpleegtehuis, omdat hij als vrijwilliger graag op een rustige plek in een tuin wilde werken. Deze man fleurde helemaal op. Ook de bewoners reageerden enthousiast op hem. De professional van het verpleeghuis zei dat er voor iedereen die iets wil betekenen wel iets te doen is. Daar werd ik warm van!
Scharrelruimte
Om zulke mooie oplossingen te creëren heb je als professional scharrelruimte nodig. Ik hoorde van een buurtbewoner, bij wie ik regelmatig een bakje koffie mee drink, van deze moestuin en dat ze moeite hadden om die te onderhouden. Toen trof ik deze meneer. Hij had te weinig om handen. Hij hield van tuinieren, maar niet te lang, dat liet zijn gezondheid niet toe. Ook moest het een rustige plek zijn. Zo kon ik het een met het ander verbinden.
Hoe creëer je scharrelruimte?
- Ga lopend of met de fiets naar je afspraken en kijk om je heen.
- Maak een praatje met mensen op informele plekken zoals de buurtsuper, het schoolplein of in het buurthuis.
- Ga naar evenementen in de buurt zoals een burendag, een ouderenmiddag of een buurtbarbeque.
- Maak kennis met actieve bewonersgroepen zoals de speeltuinvereniging, de kinderclub of buurtverenigingen.
Positief effect
Zo kom je meer te weten over de wijk en wat er speelt. Dan ontvouwen zich oplossingen die aansluiten bij het gewone leven en die voor alle betrokkenen positief zijn: deze meneer heeft meer daginvulling, dat heeft indirect een positief effect op zijn vrouw. De bewoners van het verpleeghuis worden gestimuleerd om in de tuin te gaan kijken en de actieve buurtbewoner is blij dat zijn signaal is opgepakt.
Mooi zeg, en heerlijk om vanuit presentie te kunnen werken. Het is ook wennen om dit te doen, om uit de waan van de dag te stappen en je open te stellen voor de omgeving en er gewoon te zijn. Gewoon ergens binnen stappen, omdat je oprecht nieuwsgierig bent, zonder enige intentie om iets te halen. Wanneer ik dat doe en op pad ga met een collega, stagiaire of netwerkprinter merk ik dat dit voor de ander even wennen is.. zonder intentie, er zijn, en dan uiteindelijk verbindingen leggen, gewoon omdat je daar was geweest. Uit ervaring weet ik dat er veel professionals zijn voor wie die dit een ver-van-mijn-bed-ding is, en dat is helemaal prima. We hebben niet allemaal dezelfde dynamiek nodig om ons werk te doen, laten we elkaar daar nou juist mooi mee aanvullen.
Ja, die scharrelruimte is er niet. En dan vallen vooral de ‘zorgmijders’, zoals ze genoemd worden, buiten de boot. In tegenstelling tot cliënten die wel kunnen verwoorden waar hun probleem ligt en wat hun hulpvraag is, daar kun je wel concreet efficiënt mee aan de gang. M.a.w; er is geen tijd voor ‘bemoeizorg.’ Jammer voor de autisten, de verwarden, de ggz’ers die onzichtbaar er een puinhoop van maken totdat ze uitgemergeld zijn en hun huis een vuilnisbelt. Ik maak dit van zeer nabij mee.