Daarnaast is zijn lidmaatschap van de plaatselijke Kunstkring nog steeds aanleiding voor kleinschalige exposities samen met anderen. Contacten met buren en vele kennissen via de buurt en alle sportieve activiteiten nemen ook flink wat plek in zijn agenda in. Hij doet per maand regelmatig aan aquajoggen, kegelen, bowlen en men gaat vanuit de overkoepelende sportclub naar een warmwaterbad.
Onrustig
Onlangs op een zondag toog hij richting het gemeentehuis waar hun Kunstkring de opening verzorgde van de jaarlijkse expositie aldaar. De Kunstkring heeft overigens zijn eigen expositieruimte in een voormalige molen. Na het openingswoord werd hij zo onrustig dat hij snel naar huis is gegaan. ‘Ik heb vooraf volop gekletst met deze en gene, dus aan aandacht geen gebrek.’ Zo stel ik mij hem ook wel voor. Hij maakt heel makkelijk een praatje met iedereen.
Eenzaam gevoel
Pa bedacht een smoes om daar weg te komen en ik vroeg hem waarom hij zich zo snel uit de voeten maakte. ‘Ik had een heel onrustig gevoel. Onderweg in de auto vroeg ik mijzelf ook al af, wat is dat toch?’ Hij heeft het sterke vermoeden dat het komt omdat hij er alleen is, zonder iemand die hem bijstaat. ‘Er mist wat hier. Ik geloof dat als jij hier bijvoorbeeld zou zijn, dat het voor mij ook al wat makkelijker zou zijn om er gezellig te blijven. Dat ik dan niet dat eenzame gevoel zou hebben.’
Irritant uitstelgedrag
Aansluitend vertelt hij nog over de Adventstijd. Wij als gezin zijn niet gelovig in de praktische zin van het woord. Maar mijn moeder heeft toch wel wat algemene Duitse gebruiken meegenomen naar Nederland. Zo ook vier kaarsen neerzetten in een krans op de eerste zondag van de Advent. Elke zondag wordt dan een kaars aangestoken. ‘Qua versiering voor de Advent heb ik dit jaar voor het eerst nog niks gedaan. Ik heb uitstelgedrag, merk ik. En tegelijkertijd irriteert mij dat.’
Praktische vragen over middelen euthanasie
Voor mij komt dit zo existentieel over. Diep vanbinnen roeren zich dingen waar hij niet echt goed de vinger op kan leggen. En of hij daar dan ook nog iets in om wil buigen? Als je jonger bent, dan is die drive er wellicht meer dan in zijn situatie. We praten nog even verder en dan komt nog het lidmaatschap van de NVVE naar voren. ‘Wat verwacht jij van de NVVE? Of waar heb jij zelf behoefte aan?’, stel ik vandaag als laatste vraag. Hij heeft daar nog niet echt over nagedacht, anders dan een hele praktische en specifieke vraag. Via internet heeft hij al naspeuringen gedaan over middelen voor euthanasie. Van de NVVE wil hij graag hun algemene en ook praktische mening daarover. Daarnaast is hij lid geworden om de vereniging in hun streven te steunen.
