De kerk in Naarden was bomvol. Mooi concert. Gelukkig wordt niemand meer tot de kruisdood veroordeeld. Toch werden we een paar dagen later, tijdens de paasdagen, geconfronteerd met lijden dichtbij en wat dat betekent.

In één klap mantelzorger
’s Middags op Tweede Paasdag werden we gebeld door een vriendin, omdat ze een afspraak wilde afzeggen. Ze was aan het eind van haar Latijn. Vanaf donderdagavond was ze in de weer geweest voor haar moeder, die plotseling niet meer kon bewegen. Zelf net thuis van haar werk spoedde zij zich naar haar moeder, die verkrampt op bed was gaan liggen. Elke beweging deed haar pijn. Met alles moest ze worden geholpen. Wat doet een dochter in dat geval? Allereerst de dokter bellen en daarna was ze in één klap ‘mantelzorger’: koken, eten en drinken voeren, naar de wc helpen, boodschappen doen. De dokter kwam, signaleerde geen levensbedreigende ziekte en schreef pijnstillers voor. Dochterlief bleef bij haar moeder slapen om ook ‘s nachts hand- en spandiensten te verrichten. De volgende dag bleek de situatie niet te zijn verbeterd, eerder verslechterd. Opnieuw de dokter gebeld, maar het advies was: meer pijnstillers. De moeder kon nog steeds niet bewegen zonder het uit te schreeuwen van de pijn. Maar de lichaamsfuncties gaan wel door: eten en drinken, naar de wc gaan, gewassen worden. Intussen was het zaterdag en bleken de pijnstillers nog steeds geen effect te hebben. Probeer dan maar eens in de paasdagen of in een gewoon weekend een dokter aan het bed te krijgen: niemand beschikbaar, wel telefonische adviezen en de belofte na maandag te komen kijken. Ziekenhuisopname dan, zo kan het toch niet verder? Nee mevrouw, die nemen in het weekend niemand op als er geen acuut gevaar is. Thuishulp dan inschakelen? Gesloten tijdens de paasdagen, dus bleef dochterlief op haar post, intussen zelf bijna rijp voor opname. Haar poging andere familieleden in te schakelen strandde omdat iedereen weg was met Pasen, en daarna moest iedereen weer werken.

Actie eisen
In de nacht van Tweede Paasdag was de toestand van de moeder dusdanig verslechterd dat de dochter van de doktersdienst actie eiste. Ik weet dat ze vasthoudend kan zijn. En overtuigend, zonder te schreeuwen. Met succes: moeder werd midden in de nacht per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Al werd ze niet onmiddellijk behandeld, ze had daar professionele verzorgers, die meer gewend en getraind zijn om bijvoorbeeld te tillen. Dochterlief kon eindelijk naar huis om bij te slapen. Uit het onderzoek later kwam naar voren dat de moeder een acute hernia had, veel pijn en het onvermogen te bewegen veroorzaakte. Dat dat nu juist vlak voor Pasen moest gebeuren! En ik vraag me af: hoe doen mensen dat als ze geen zorgzame dochter hebben? 

Vorige keer blogde Klaas over agressieve mannen: is huiselijk geweld typisch iets voor mannen, of kunnen vrouwen er ook wat van? >>