Ze was net achttien toen ze besloot om haar SPW-stage niet in Nederland maar in Turkije – het land van haar ouders – te lopen. Samen met een klasgenoot vond ze een plek bij een weeshuis in hoofdstad Ankara. Het werd een bijzondere leerschool die haar heeft gevormd, vertelt de 30- jarige Ebru Arslan.

Dat ze hulpverlener wilde worden, wist ze al heel lang. Al op jonge leeftijd riep ze dat ze ‘mensen wilde helpen’ en dat gevoel bleef. De brede opleiding SPW lag later voor de hand. Op stage in Turkije, realiseerde ze zich wát voor hulpverlener ze later wilde zijn.

Nabijheid

Grenzen aangeven

Veelzeggend: de hulpverleners werden er door de weeskinderen ‘grote zus of broer’ genoemd. ‘Maar tegelijkertijd gaven de professionals hun grenzen heel goed aan, dat was voor iedereen heel normaal en helder. Op een heel natuurlijke manier. Op school in Nederland ging het daar voortdurend over, in Ankara zag ik de praktijk. Daar heb ik zoveel van geleerd.’

Na het mbo, volgde het hbo Social Work. Al voordat Arslan was afgestudeerd kon ze als vaste invalkracht bij Sterk Huis terecht. Daar werkt ze nu nog steeds, op een locatie gespecialiseerd in de opvang van slachtoffers van eergerelateerd geweld.

Analyseren

Goed luisteren en doorvragen, daar gaat het in haar werk altijd over. ‘Analyseren, voortdurend analyseren. Wat zit er achter bepaalde uitspraken, achter heftige gebeurtenissen, wat voor hulp heeft iemand nodig?’ Tussen de regels door lezen. Wat iemand niet zegt, is soms net zo belangrijk. Zeker bij zaken rondom eergerelateerd geweld is dat cruciaal. Een situatie kan ineens escaleren.’

Het is in dit soort eerzaken belangrijk om een goede risicoanalyse te maken. Ze verzamelt dan zoveel mogelijk informatie. Wie is er allemaal bij de zaak betrokken, hoe zitten de onderlinge familierelaties in elkaar, waar woont iedereen? ‘Ik ga meteen tekenen en op basis daarvan kunnen we een risico-analyse maken. Dat is echt puzzelen.’

Korte lijntjes van levensbelang

Ze houdt niet van geneuzel, klinkt ze streng. ‘In crisissituaties komt het aan op creativiteit. Wat moet er nu gebeuren?’ In het crisisinterventieteam werken hulpverleners en politie nauw samen, die bekende korte lijntjes kunnen van levensbelang zijn.

Cliënt Su: ‘Ebru is oprecht, dat voel je meteen’

Su (39) vluchtte naar Sterk Huis met haar kinderen, niets hadden ze bij zich, zelfs geen kleding of speelgoed. ‘Een van mijn kinderen heeft medicijnen nodig en het was niet makkelijk om die hierheen te krijgen maar Ebru is dat meteen gaan regelen. Je voelt gelijk dat ze oprecht is. Ik vind het natuurlijk ook fijn dat ik met haar in het Turks kan praten. Dat voelt heel vertrouwd, je hoeft minder uit te leggen.’