Artsen krijgen steeds vaker te maken met ontoereikende zorg voor illegale

zieke patiënten, volgens Tom Hendriks van de
href=”http://www.nvk.pedianet.nl” target=_blank>Nederlandse Vereniging voor

Kindergeneeskunde. Deze vereniging van kinderartsen wil een gedragscode

opstellen, waarin is opgenomen dat kinderartsen bezwaar moeten maken tegen

uitzetting van kinderen als er schadelijke gevolgen zijn voor het kind. Dat

geldt ook voor overplaatsing van asielzoekers naar een ander

opvangcentrum.

Continuïteit

Hoewel Pharos geen signalen binnen

krijgt die er op wijzen dat illegale kinderen niet behandeld worden in

ziekenhuizen of andere zorginstellingen, is er wel een probleem met de

continuïteit van de zorg, aldus Marjan Mensinga van Pharos.

‘Asiel op medische gronden wordt vaak afgewezen door de IND als behandeling

ook in land van herkomst mogelijk is. Maar veelal hebben deze mensen geen

toegang tot specialistische zorg in dat land, ook al is die wel aanwezig. Een

kind dat bijvoorbeeld regelmatig een nierdialyse moet ondergaan, zal daar bij

terugkeer in Ghana niet elke week voor in het ziekenhuis komen. Dat kunnen ze

niet betalen.’

Dubieuze debiteurenEen probleem met de zorg aan

illegale patiënten treft overigens wel volwassenen. Ziekenhuizen moeten sinds

vorig jaar de behandeling voor illegale patiënten betalen uit een eigen potje:

‘dubieuze debiteuren’, dat niet toereikend is. Alleen huisartsen, verloskundigen

en apothekers kunnen hun ‘illegale kosten’ declareren bij het Koppelingsfonds,

waaruit zorg aan illegale mensen wordt gefinancierd.

‘Ziekenhuisdirecties geven hun artsen opdracht illegale mensen niet meer te

behandelen omdat het geld op is,’ verklaart Marjan Mensinga. ‘Een gedragscode

voor artsen is een signaal naar de directies van zorginstellingen dat artsen

verantwoordelijk zijn voor wat wel en niet mogelijk is aan zorg voor de patiënt.

Dat betreft niet alleen de diagnose, maar ook de continuïteit van zorg. De arts

houdt de verantwoordelijkheid tot de illegale patiënt gezond is of overgedragen

is aan een andere hulp- of zorgverlener.’