Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Carine Crutzen: ‘Alles viel weg en ik voelde me intens verloren’

Spelen. Altijd spelen, elke avond weer. Ook in moeilijke tijden, zoals bij het verlies van haar ouders en toen ze depressief was, stond Carine Crutzen 's avonds in het theater op het toneel. In het nieuwste magazine van Zorg+Welzijn kun je lezen hoe de actrice op de been bleef. Bijna dan, vooral als ze kon spelen.
foto: Carilijne Pieters

‘Natuurlijk had ik er weleens over nagedacht hoe het zou zijn om mijn ouders te verliezen. Maar toen het gebeurde, vond ik dat een enorme schok. Ik voelde me verweesd. Ik kan er geen ander woord voor vinden. In die periode gingen ook allebei mijn kinderen het huis uit. Ineens viel alles weg. Ik voelde me intens verloren.’

Roman: Uit het zuiden

Na de dood van haar moeder nam actrice Carine Crutzen een paar weken intrek in haar moeders huis om het leeg te ruimen. Het was de aanzet voor haar autobiografische roman Uit het zuiden, die in 2019 verscheen. Daarin vertelt ze hoe haar ouders binnen een paar jaar na elkaar overleden. Haar vader had Parkinson en alzheimer. Bij haar moeder werd een vlekje op de longen ontdekt: ze bleek longkanker te hebben, terwijl ze nog nooit had gerookt.

In de schouwburg

Het boek begint met een scène waarin Carine Crutzen beschrijft hoe ze kort na het overlijden van haar moeder alweer op het toneel staat. Crutzen: ‘Ik speelde in het stuk De kersentuin van Tsjechov. Dat gaat over afscheid en verlies. Een paar weken nadat mijn moeder was overleden, stonden we in de schouwburg van mijn geboortestad. Als kind had ik daar vaak samen met mijn moeder in de zaal gezeten om een voorstelling te zien.’

Het gaat niet goed met papa

Carine Crutzen heeft nooit gedacht om te stoppen met acteren. ‘Kort voor mijn vader stierf zou ik de film Majesteit draaien, maar die werd toen om financiële redenen uitgesteld. Dat zie ik nog altijd als een geluk. Daardoor had ik drie maanden niets. Mijn moeder belde de dag erna. Het gaat niet goed met papa. Dus ik kon erheen. Ik kon er zijn voor hem en voor haar.’

Hees

‘Maar toen mijn moeder overleed, speelde ik in De kersentuin. De dag van de première werd ik hees. De hele voorstelling heb ik hees gespeeld. Ik dacht: het gaat niet. Maar ik speelde wel door. Toen ik de laatste zin had gezegd, was ik mijn stem totaal kwijt. Ik stond huilend in de coulissen. Ik heb anderhalve week niets kunnen zeggen. De voorstellingen zijn toen afgelast omdat ik niet kon spelen. Overdag sprak ik niet, ik ben naar een KNO-arts gegaan die vaak ook zangers en acteurs behandelt. Ik heb pillen geslikt en met rietjes gebubbeld maar het hielp niks. Mijn lichaam zei gewoon: stop.’

Lees het hele artikel in het online magazine Zorg+Welzijn nr.5 >>

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.