De vorige keer blogde Kelly over misbruik van de groep ouderen door de media >>

Mijn BIG-registratie is doorgehaald, omdat ik niet meer voldeed aan de criteria voor herregistratie. Hierdoor ben ik tegenwoordig, zoals VWS het zo mooi verwoord, ‘niet praktiserend verpleegkundige’.  Gevoelsmatig een pijnlijke ontwikkeling, want ik heb er toch vier jaar voor gestudeerd. En het beroep altijd met veel liefde uitgeoefend. Maar rationeel juich ik het van harte toe. Je kan niet van achter het bureau de medisch-inhoudelijke ontwikkelingen in de gaten houden. En je bent ook niet meer op de hoogte van de laatste technieken.

De beëindiging van mijn BIG-registratie zette me wel aan het denken. Waarom wordt er slechts op het moment dat je moet herregistreren getoetst of je voldoet aan gestelde eisen? En of je nog steeds bekwaam bent om het beroep uit te oefenen? De oproep van hoogleraar Verplegingswetenschap Marieke Schuurmans om deskundigheidsbevordering te verplichten juich ik dan ook van harte toe. Eindelijk, zou ik bijna zeggen!

Maar waarom gebeurt dit niet structureel, bijvoorbeeld één keer per jaar? Je kunt je namelijk afvragen in hoeverre een parttimer die één of twee dagen per week werkt, alle ontwikkelingen kan bijhouden. Uiteraard ligt er een grote verantwoordelijkheid bij de werknemer zelf, maar ik pleit ervoor dat de werkgever wordt verplicht hier een veel grotere rol in te spelen.

Zo heb ik regelmatig meegemaakt dat er voldoende belangstelling was voor een (bij)scholing of congres, maar er hier geen ruimte voor werd geboden. Zowel niet in tijd als in financieel opzicht. Deskundigheidsbevordering? Dat doe je maar in je eigen tijd en van je eigen geld. Deze houding is niet reëel. De werkgever is immers gebaat bij goed opgeleid personeel. En daarbij werkt het natuurlijk ook demotiverend. Daarom moet de werkgever een veel grotere faciliterende en stimulerende rol op zich nemen dan nu het geval is, want anders komt deskundigheidsbevordering nooit van de grond.

Hoe kunnen we ervoor zorgen dat de werknemer daadwerkelijk de mogelijkheid krijgt om zich te ontwikkelen en kennis op peil te houden? Toets jaarlijks de BIG-registratie en neem daarin een criterium op dat een bepaald aantal persoonlijke ontwikkeluren vereist. De werkgever zal dan wel moeten investeren in zijn personeel. Het alternatief is namelijk een afdeling met alleen maar ‘niet praktiserend verpleegkundigen’.