Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Nieuw elan

Als het aan het nieuwe kabinet ligt komt er een einde aan het ik-tijdperk. En gaan we nu verder met samen leven en samen werken. Het streven getuigt van een idealisme – of zo u wilt: conservatisme - dat zijn weerga in de naoorlogse Nederlandse geschiedenis niet kent. Het zal even wennen zijn na veertig jaar steeds verdergaande individualisering.
Nieuw elan

Buren zien elkaar weer staan, verstandelijk gehandicapten horen er weer bij, psychiatrisch patiënten hoeven niet meer eenzaam over straat te dwalen. Het deltaplan integratie betrekt zelfs de meest analfabete oudkomer weer bij de maatschappij.
Voor de sociale sector breken er spannende tijden aan, want die mag al dat moois opnieuw gaan ondersteunen. De roep om jongerenwerkers zwelt aan, de maatschappelijk werkers trekken weer de wijken in en het opbouwwerk komt handen tekort. Makkelijk zal die ondersteuning niet zijn, want opbouwwerkers constateren al jaren dat het steeds moeilijker wordt een gemeenschappelijk belang tussen bewoners te vinden.
Onder invloed van de WMO begonnen de disciplines van zorg en welzijn net de verkokering te doorbreken en de actieve burger voelt zich weer verantwoordelijk voor zijn naaste. De gewone man en vrouw storten zich in het wijkgebeuren en als zij niet weten hoe dat moet, zijn er nog altijd de welzijnswerkers om ze de richting te wijzen. Corporaties stropen de mouwen op, gaan samen met de ketenpartners en bewoners aan de slag om prachtwijken te maken.
Brancheorganisaties en kenniscentra reageren juichend op het regeerakkoord. De MOgroep klonk onlangs nog aarzelend: ‘De sector moet zich nog veel meer focussen op meedoen’. Godfried Engbersen, hoogleraar sociologie in Rotterdam, ziet in het akkoord een prachtige kans. ‘Welzijnswerkers moeten nieuw elan ontwikkelen, iets terug krijgen van de ambities uit de jaren zestig en zeventig.’ Er is een offensief van de welzijnssector nodig, meent Engbersen. ‘Zij moeten de taak op zich nemen een belangrijke rol te spelen in de opbouw van wijken en de sociale samenhang.’ (Zorg + Welzijn Nieuwsbrief, 12 februari 2007)
Gelukkig is dat elan in grote delen van de sector gewoon nog aanwezig. Zoals bij opbouwwerkster Leyla Cakir, die in het maartnummer uitlegt hoe de methode ‘Wederzijdse Acceptatie en Erkenning’ werkt. ‘Pas als je wederzijdse erkenning en acceptatie hebt gerealiseerd, kun je aan langdurige contacten en binding werken. Dat wordt vaak vergeten.’

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.