Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Klim in de pen

Op 3 december zit Pete van Geemen, ervaringsdeskundige, bij Pauw in de uitzending. Hij wil eenzaamheid onder mensen met een psychiatrische achtergrond onder de aandacht brengen. Eenzaamheid als onzichtbaar, maar steeds groter groeiend probleem in onze samenleving. Waarom?

Vorige keer blogde Silke van Arum van Movisie over het effect van Buitenspelen>>
Omdat door bezuinigingen dagactiviteitencentra gesloten worden, mensen langer zelfstandig moeten wonen en ondersteuning thuis steeds verder wordt ingeperkt. Maar ondertussen zijn deze mensen wel 24/7 ziek. De mensen zitten uren en uren achtereen thuis, niet wetende hoe zij in godsnaam van die bank af moeten komen… En ja, dan komt eenzaamheid ineens wel erg dichtbij.

Thuiszorgmedewerker

Er zijn honderden voorbeelden te noemen waaruit blijkt dat het nieuwe beleid nog niet optimaal werkt. Ik ken thuiszorgmedewerkers die nog maar 1,5 uur krijgen om iemands huis schoon te maken en de administratieve zaken af te handelen. Kosten moeten zo laag blijven waardoor er geen minuut meer overblijft voor persoonlijke contact. Geen kopje koffie dus… Maar daardoor ook geen moment om dieper door te vragen hoe het met iemand is en eventueel dieperliggende problemen te signaleren. En juist het vervullen van deze signaleringrol van de thuiszorg is cruciaal om eenzaamheid, verwaarlozing en ziekte te voorkomen.

Sociale professional

Ik weet dat sociale professionals zich een slag in de rondte werken om hun cliënten – ondanks de uitgeputte budgetten – staande te houden. Zij zien dat mensen soms níet het vermogen hebben om het allemaal zelf te doen. En ze vinden dat de gemeente en het management van hun organisatie hier veel beter op in moeten spelen. En terecht. Het dilemma is alleen dat sociale professionals dit vooral tegen elkaar en hun cliënten zeggen, maar vrijwel nooit tegen de gemeente of het management. En geloof het of niet, gemeente en management zien écht niet wat de sociale professional ziet.

Muren

Ze letten er niet op, ze gaan er niet naar op zoek. En zolang zij niet letterlijk met de neus op de werkelijkheid worden gedrukt, zullen zij er ook niets aan veranderen. Daarom vind ik het zo belangrijk dat sociale professionals hun mond opentrekken. Dat ze van zich laten horen en opstaan voor hun cliënten en voor de kwaliteit van hun werk! Dat ze een voorbeeld nemen aan Jenny Zwijnenberg, sociaal werker van het jaar, die naast Pete aan tafel zit bij Pauw. Of dat ze het voorbeeld volgen van oud-maatschappelijk werker Social Juul en een blog schrijven over de muren waar zij tegenaan lopen.

Beste sociale professional: jouw cliënten hebben níet het vermogen om voor zichzelf op te komen. Dus klim in die pen, twitter er op los en spreek je uit. Jij bent degene die het verschil kan maken: voor beter beleid, voor beter werk en vooral voor een betere samenleving!

Maaike Kluft, Movisie

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.