Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties1

Blog: Zielepoot

Volgende week komen ze weer van het CIZ. Omdat ik bezwaar heb gemaakt tegen de conclusie van de laatste onderzoeker. Sinds de wijziging van het zorgstelsel heb ik zeven keer een onderzoeker over de vloer gehad. En allemaal kwamen ze kijken. Kijken hoe ik het deed.
Paul den Hollander is gastblogger bij Zorg+Welzijn

In de vorige gastblog legde Miriam van Kessel uit waarom bewegen doet leven >>

Of ik mijn PGB wel kan beheren. JA dat kon, en kan het weer ondanks dat ZE me het wel moeilijk gemaakt hadden. Iedere vijf minuten verantwoorden voor de huishoudelijke taken, de begeleiding,  de verpleging en niet te vergeten de verzorging. Die taken worden uitgevoerd door vijf zorgverleners. Ziet u het voor zich, een administratie van vier disciplines uitgevoerd door vijf begeleiders?

Daar komen ze niet voor

Maar daar komen ze niet voor. ‘Gebruikt u die rollator veel?’ Nee, denk ik, die staat klaar om naar de kelder gebracht te worden. ‘Ja’, zeg ik, ‘ik kan niet meer zonder.’ ‘Doet u de boodschappen zelf?’ Ja, denk ik, met de rollator. ‘Nee’,  zeg ik, ‘ik laat ze thuis bezorgen.’ ‘Wie kookt er voor u?’ Ik denk: Albert Heijn. Ik zeg: ‘vrienden en kennissen’.

Understatement

‘Kunt u makkelijk in en uit bed en uit bed komen?’ Nu moet zielepoot antwoorden: ‘Nee, daar heb ik veel moeite mee’. Ik denk erbij: een kwestie van oefenen, en de juiste mensen in mijn omgeving. ‘Dan kunt u zich ook niet makkelijk omdraaien’. Een understatement, denk ik, en ik knik bevestigend.

Beginnende Alzheimer?

‘Wat voor werk deed u vroeger?’ Gewoon een beetje aandikken was ingefluisterd. ‘Ik was hoofd administratie en voor ontspanning gaf ik sporttraining zwemmen. Dat mis ik wel heel erg.’ In het verslag staat: zielepoot is depressief en heeft veel aandacht nodig. Zielepoot oppert: ‘Ik begin wel vergeetachtig te worden.’ ‘Daar hebben we allemaal last van’, reageert de onderzoeker. In het verslag wordt gemeld: beginnende Alzheimer.

Dagelijkse confrontatie

‘Heeft u veel hinder van uw handicap?’ Nee, denk ik, we zitten hier voor het theekransje. ‘Ja’, zeg ik, ‘dagelijks word ik ermee geconfronteerd.’ ‘En hoe ziet een gemiddelde dag eruit voor u?’ Dat is koren op de molen van zielepoot. ‘In de morgen word ik uit bed geholpen. Dan wordt het ontbijt klaargemaakt. Daarna wordt er gedoucht en aangekleed. Het bed wordt verschoond en opgemaakt. We zijn twee en een half  á drie  uur verder. Er wordt naar het weer gekeken en als dat goed is, eventueel gewandeld.’

Door de mangel

Zielepoot heeft dan zelf nog niks gedaan. Hij kan ook niet veel meer dus hij maakt gebruik van de middelen die hem geboden worden. Maar dan moet hij wel diverse malen, door diverse professionals, door diverse mangels gehaald worden. Met allemaal dezelfde conclusie: zielepoot heeft hulp nodig. Dat wilde ik maar even zeggen. En o ja, als ze me vragen: op de schaal van hinderlijk voor de dagelijkse dingen, is de score een 9. Op de schaal van depressieve gevoelens een 4.  En op de schaal van aanstelleritis vandaag een 10, morgen weer gewoon een 2.

Paul den Hollander is Parkinsonpatiënt en PGB’er.

1 REACTIE

  1. Vanaf 23-09-2014 beheer ik een PGB ; in het begin voor mijn echtgenote die COPD had. Ik heb haar uit het verpleegtehuis gehaald en naar huis gebracht alwaar zij verzorgd werd door EEN buitenlandse verzorgster die bij ons inwoonde. Op 27 maart 2016 is zij in mijn armen overleden. Ik kreeg meer dan genoeg PGB geld om de organisatie die deze verzorgster leverde te betalen. WAT EEN WELDAAD EN EEN RUST DAT IK MAAR EEN VERZORGSTER OVER DE VLOER HAD. Omdat de SVB de rekeningen niet konden lezen die in de buitenlandse taal gesteld waren was ik gedwongen om extra kosten te maken door een organisatie te kiezen die een kantoortje in Nederland had en dat werkt natuurlijk alleen maar prijsverhogend. Ik ben binnen de EU landen gebleven. De betrokkenheid van deze verzorgster was vele malen groter dan van een Nederlandse verzorgster. Mijn huisarts had haar onder controle en ververste haar katheter. Zo nu en dan werd zij een korte periode opgenomen in het ziekenhuis vanwege een infectie. Omdat ik gehandicapt ben : mis mijn linkerbeen, heb een blaaskatheter en ben 82 jaar heb IK nu een Poolse franchise dame in huis die zo nu en dan even naar Polen gaat ; ik die korte periodes van niet meer dan twee maanden per jaar val ik terug op die organisatie die mij voor die tijd een buitenlandse dame levert. De zorg voor mij wordt betaald uit de budgetten Z.v.W. en WMO HH> en WMO Beg.Ind. Bespottelijk dat dit van drie kanten moet komen en in MIJN geval maar voor EEN persoon bedoeld is. Dit werkt alleen maar prijsverhogend.Graag reactie . Prettige dag.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.