De vorige keer pleitte Merel voor ‘geen gesprek maar een kledingcheck’ >>

‘Want met die sneakers van een paar honderd euro probeert zo’n knul iets duidelijk te maken. Een kledingcode die zijn maatjes op straat of in de inrichting maar al te goed begrijpen.’

Joggingpak

Mohini heeft helemaal gelijk als ze twittert dat jongeren soms een joggingpak aantrekken om zich te verschuilen. Omdat het ze een veilig gevoel geeft, bijvoorbeeld omdat ze misbruik hebben meegemaakt of omdat ze depressief zijn.

Laat zien wat je wilt

Je kledingkeuze laat zien wat je wilt laten zien – en dat is precies mijn punt. Dat kan zijn omdat een jongere iets niet wil delen, iets wil verbergen. Om de buitenwereld af te schrikken, bijvoorbeeld omdat hij of zij zich eigenlijk kwetsbaar voelt. Of om een imago hoog heeft te houden, zoals ik beschrijf in mijn blog over sommige (!) gedetineerde jongeren.

Waarom dit imago?

Juist daarom is het belangrijk om niet alleen maar te praten, maar ook te kijken. Wat draagt deze jongere? Wat zegt dat over hem of wat wil hij ermee zeggen? Wil hij een (crimineel) imago ophouden dat ongezond voor hem is? Verbergt hij leed en angst? Of allebei…?

Ervaringsdeskundigen

Ik juicht het toe, @MauritsBoote, om ervaringsdeskundigen te vragen waarom zij voor bepaalde kleding kozen in de tijd dat het niet goed met hen ging. Als geen ander weten zij wat beweegredenen zijn om voor die zwarte hoodie te kiezen.

Cruciale informatie

In mijn blog pleit ik voor een kledingworkshop voor professionals. Om te voelen wat bepaalde kleding bij je oproept en te leren wat jongeren ermee zouden kunnen zeggen. Want van wat jongeren met hun kleding proberen uit te drukken, is niet altijd elke professional even goed op de hoogte. Daarmee missen ze soms cruciale informatie om samen verder te kunnen. Als ervaringsdeskundigen tijdens zo’n workshop de weg wijzen in de outfitwereld en de betekenis ervan, kan dat het werk van hulpverleners alleen maar verbeteren.

Niet alleen op uiterlijk

Alleen maar beoordelen op het uiterlijk? Natuurlijk niet. Dat zou inderdaad stigmatiserend zijn en beperkt bovendien. Maar het is wel belangrijk dat professionals in de jeugdhulpverlening weten wat bepaalde kleding uitdraagt en dus wat een jongere er impliciet mee uitdrukt.

Weeg alles mee

In mijn boek Jeugdige Delinquenten wijd ik niet voor niets een compleet hoofdstuk aan de relatie tussen nare jeugdervaringen en delinquentie. Want die samenhang is er. Juist als je óók naar kledingkeuze kijkt, neem je jongeren serieus en weeg je alle facetten van iemand mee.

Check en gesprek

Vanzelfsprekend vormen wat een jongere vertelt én wat hij met zijn kleding bij jou of anderen oproept, aanleiding voor gesprekken over wat er in het verleden is gebeurd. En wat er voor de toekomst nodig is om een goed en prettig leven te leiden. In mijn ogen is dat niet stigmatiserend of denigrerend maar includerend en hopelijk helend.