De vorige keer blogde Kim over integraal werken >>
Al een jaar lang roep ik dat we bezig zijn met het creëren van een verloren generatie. In mijn werk als jongerenwerker ervaar ik steeds meer moeite om kansarme jongeren te begeleiden naar een mooie toekomst. Met het verdwijnen van de studiefinanciering wordt dit wel een heel bittere pil. Wat velen die niet direct met jongeren te maken hebben nog niet weten is dat naast het verdwijnen van de studiefinanciering al een tijdje een andere regeling voor jongeren van kracht is. Namelijk het verdwijnen van recht op bijstand tot de leeftijd van 27(!!!) jaar.
Ik ben absoluut geen voorstander van jongeren in de bijstand, maar de harde realiteit is nu eenmaal dat jongeren steeds moeilijker aan werk komen. In Den Haag heeft nu iemand bedacht dat het enorm belangrijk is dat deze jongeren naar school gaan. Op die manier hoeven ze geen gebruik te maken van de bijstand, leren ze nog wat en krijgen ze uiteindelijk een betere startpositie op de arbeidsmarkt. Op zich ben ik het hier wel mee eens. Het probleem zit hem alleen in de verplichting hiertoe, want deze biedt weinig ruimte ter interpretatie. Ik heb het zelfs al meegemaakt dat een jonge alleenstaande moeder uit de bijstand werd gezet, omdat ze weigerde tienduizenden euro’s schuld op te bouwen met een kansloze MBO niveau 2 opleiding. Zij had nog zes jaar te gaan tot aan haar 27e. Ons kabinet ziet een lening bij DUO als een voorliggende voorziening voor jongeren die noodgedwongen gebruik moeten maken van de bijstand.
Nu komt hier dus nog een doelgroep bij; jongeren die nog thuis wonen en niet aan het werk komen. Ook zij zullen moeten gaan lenen van DUO willen ze zichzelf verheffen in deze maatschappij. Is je niveau toereikend voor een wetenschappelijke studie dan kan het wellicht nog rendabel zijn, maar je zult maar eens niet verder komen dan een MBO niveau 1 of 2. Wanneer je niet snel genoeg aan het werk komt, kan je mooi tot je 27e elke twee jaar een nieuwe studierichting doen. Leuk bedacht dat je dan meer kansen op de arbeidsmarkt krijgt, maar een startschuld van minimaal €50.000,- om vervolgens een baan met een minimumloon te krijgen lijkt mij vragen om grote problemen.
Ondertussen sta ik elke dag opnieuw jongeren te overtuigen van de kracht van scholing en het maken van de juiste keuzes in het leven om aan een zekerdere toekomst te bouwen.
Het probleem is alleen dat ik niet meer weet of ik nog wel achter mijn eigen predikt kan staan. Zoals het er nu uitziet lijkt het jongeren alleen maar de kans op een zeer onzekere en instabiele toekomst te bieden. Eentje met een startkapitaal van -€50.000, geen kans op het verkrijgen van een hypotheek en een tekort aan huurwoningen in de starterklasse.
Je zult maar eens de pech hebben dat je geen stabiele thuisbasis hebt om op terug te vallen, waardoor je het vanaf jonge leeftijd zelf moet redden. Ik zou niet meer weten hoe je dat in ons landje moet gaan doen! Wellicht dat Kabinet Rutte ons dat kan vertellen, dan kan ik misschien morgen weer met goede moed aan het werk.
