Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog: Wegvallende subsidies

Het aantal ouderen in Nederland stijgt en daarmee ook het aantal mensen met dementie en mantelzorgers. Tegelijkertijd probeert de overheid zelfredzaamheid te stimuleren. Ouderen dienen langer thuis te blijven wonen en we moeten ons meer voor onze naasten inzetten.
Ike-Schagen-EPI.jpg

De vorige keer vroeg Ike zich af waarom er niet een apart televisiekanaal is voor dementerende ouderen >>

Organisaties zoals Alzheimer Nederland en de Ketenzorg dementie zetten zich daarom nu in om ervoor te zorgen dat gemeenten ‘dementievriendelijk’ worden. Dat definiëren zij als 1) iedereen in de gemeente weet wat dementie inhoud en 2) mensen met dementie en hun mantelzorgers in de gemeente worden voldoende ondersteund. Het is een goed streven, maar in de realiteit nog lastig haalbaar. Hoe we het beste kunnen ondersteunen in zelfredzaamheid laat zich lastig invullen en daarnaast blijken de mantelzorgers een groep die lastig te bereiken zijn.

Lichtpuntjes

Toch zijn er enkele bewegingen in dit complexe vraagstuk die lichtpuntjes bieden. Eén zo’n lichtpuntje is een initiatief van het Cultuurhuis Wherelant in Purmerend waar thuiswonende personen met dementie en hun ‘maatje’ creatief aan de slag kunnen gaan op de zaterdagochtend. Met een mantelzorger of een andere naaste, zoals een kleinkind, worden gezamenlijk kunstwerken gecreëerd. De vrijwilligers en de docenten pakken iedere week uit met originele ideeën en leggen hierbij zowel de persoon met dementie als het maatje een paar uur volledig in de watten. Het initiatief is een succes, zo blijkt onder andere uit de ervaringen van mijn oma, moeder en overige cursisten, maar ook uit de reactie van een verontrust kleinkind en één van de docenten  op het bericht dat de subsidiestroom stopgezet zou worden in 2015. De twee stimulerende brieven van beiden wisten de gemeente ervan te overtuigen de subsidie te verlengen.

Subsidiestroom in gevaar

Nu blijkt de subsidiestroom wederom in gevaar. Er komen te weinig mensen op de cursus af waardoor de groep begeleiders op sommige dagen groter is dan het aantal cursisten. De gemeente ziet zich hierdoor weer genoodzaakt om de subsidiestroom stop te zetten. Maar is dit wel de juiste reactie? Vereisen dat voor het verkrijgen van een subsidie de doelgroep voldoende wordt bereikt, is als gemeente niet verkeerd. Maar is hier niet meer aan de hand?

Ontmantelde netwerken

De doelgroep van personen met dementie en mantelzorgers blijkt in het algemeen lastig te bereiken. Mantelzorgers schreeuwen niet van de daken dat ze mantelzorgers zijn en gunnen zichzelf vaak al helemaal niet een momentje van rust zoals tijdens de creatieve cursus. Het stopzetten van de subsidiestroom wanneer er te weinig belangstelling voor lijkt te zijn, zorgt er daarbij voor dat de opgebouwde netwerken van vrijwilligers, docenten en cursisten volledig worden ontmanteld. Dit is zorgelijk omdat juist deze netwerken ervoor zorgen dat mantelzorgers met andere mantelzorgers in contact komen en omdat het opbouwen van deze netwerken al lastig genoeg is. We lijken hier om het probleem heen te draaien. We willen mantelzorgers ondersteunen maar doordat deze lastig te bereiken zijn worden subsidies voor dergelijke ondersteunende initiatieven stopgezet.

Complexiteit

Dit dilemma benadrukt nogmaals de complexiteit rondom zelfredzaamheid. De initiatieven die de ‘zelfredzaamheid’ dienen te stimuleren leveren op het eerste gezicht voornamelijk kosten op voor de gemeente. Het is op de korte termijn niet in te calculeren of de zelfredzaamheid ook daadwerkelijk met een initiatief zoals de creatieve cursus wordt gestimuleerd en of het hierdoor ‘gunstig’ is om subsidies te blijven verstrekken. Er verdwijnen hierdoor initiatieven in tijden dat ze nodig zijn. Initiatieven die er moeten zijn indien mensen daar behoefte aan hebben.

Samen op zoek naar een oplossing

Het bereiken van de mantelzorgers zou daarom een derde criteria moeten zijn voor dementievriendelijke wijken. Initiatieven zoals de creatieve cursus zijn een succes, maar bereiken desondanks niet de doelgroep. Om dit te realiseren dienen we daarom eerst gezamenlijk op zoek te gaan naar een oplossing. Dit in tegenstelling tot het simpelweg afbreken van de opgebouwde netwerken wanneer er te weinig belangstelling voor lijkt te zijn. 

Vorig artikelBlog: De laatste halte
Volgend artikelBlog: Sportplezier voor cliënten met beperking
Ike Schagen (1993) is afgestudeerd bestuurskundige, gespecialiseerd in governance in de zorg en heeft na haar studie onderzoek gedaan voor het Talma Instituut naar de voortgang van de integratie in de zorg en de rol van governance hierin. Naast haar werk is Ike mede-mantelzorger van haar oma. Bij het schrijven zijn haar ouders, bij wie haar oma woont, en haar oma zelf de grote inspiratiebronnen achter haar blogs.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.