De relaties tussen ouders en kinderen in Nederland zijn heel harmonieus, zegt socioloog Martijn Hogerbrugge. De overheid zou dat wel eens tegen kunnen werken met haar beleid dat mantelzorg stimuleert. Hogerbrugge constateert dat een toename in hulpverlening tussen familieleden ‘veelal gepaard gaat met een toename van het aantal conflicten’. Hij baseert zijn onderzoek op gegevens van de Netherlands Kinship Panel Study (NKPS) waarvoor circa achtduizend mensen werden ondervraagd vanaf 2002.

Mantelzorg

Hogerbrugge, socioloog aan het Wales Institute of Social & Economic Research, zet vraagtekens bij de inzet van de overheid om mantelzorg uit te breiden, zodat de zorg verbetert en goedkoper wordt. Uit zijn onderzoek blijkt namelijk dat familierelaties door de jaren heen nauwelijks veranderen. Maar een verandering is wel nodig om mantelzorg te stimuleren, stelt Hogerbrugge in een artikel in het tijdschrift Demos, van het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut (NIDI).

Conflict

Familieleden die elkaar nooit hebben geholpen, zullen niet ineens gaan mantelzorgen, zegt de onderzoeker. Sterker nog: familieleden die elkaar wel helpen, hebben grote kans dat juist mantelzorg ertoe leidt dat er conflicten in de familie ontstaan. En dat, zo zegt hij in het artikel, ‘kan op termijn wel eens negatieve gevolgen hebben voor het algemene welzijn in Nederland’.

Dilemma

In de Volkskrant vertelt Jeroen  zijn mantelzorgverhaal. Hij zegt voor een ‘duivels dilemma’ te staan, omdat hij zijn zieke vader niet aan zijn lot wil overlaten. Maar hij kon ook niet met een fulltimebaan maar even wat minder hard gaan werken of wat minder aandacht schenken aan zijn gezin. Jeroen ging daarom op zoek naar thuiszorg, tegen de wil van zijn vader. De thuiszorg kwam, de buurman hielp mee en Jeroen kwam elk weekend langs, net als zijn zus die verder weg woont.

Verpleeghuis

Ondanks dat hij het goed had geregeld, voelde Jeroen zich toch schuldig. ‘Kinderen hebben de plicht voor hun ouders te zorgen. Het zat me niet lekker en dat kostte veel energie’, aldus de mantelzorger in de krant. Toen de situatie van zijn vader verslechterde en er steeds meer hulp nodig was, kwam er thuiszorg, maar al die verschillende gezichten waren te verwarrend voor vader. Uiteindelijk ging Jeroen de administratie en de was doen voor zijn vader en maakte hij bezoekschema’s met zijn zus. Hij werd mantelzorger tegen wil en dank. ‘Toen we echt op ons tandvlees liepen, is hij opgenomen in een verpleeghuis. Tegen zijn zin. Maar nu is hij er wel gelukkig.’