De vorige keer blogde Marc over de wantoestanden in de TBS>>

Ik vond zo veel leuk, en het aanbod in studierichtingen was zo groot, dat ik wel van alles wilde worden. Tekenaar, journalist, psycholoog, muzikant. Allerlei ambities passeerden de revue. Met de studies mileuplanologie, pabo en psychologie ben ik uiteindelijk begonnen, maar deze bleken om verschillende redenen het dan toch niet te zijn voor mij. Omdat ik een inkomen nodig had, ben ik gaan werken als huismeester bij een hogeschool. Twee jaar later vroeg de manager Verpleegkunde mij of ik op de hoogte was van een bestaande verkort duale verpleegkunde-opleiding. Met mijn onafgemaakte psychologieopleiding zou ik wellicht in aanmerking kunnen komen.

Ik hoefde er niet lang over na te denken en heb me meteen ingeschreven. Ik wist inmiddels dat ik vooral in teamverband wilde werken, dat ik wilde werken in een ‘zachte sector’, waarin het gaat om mensen, en dat ik graag mensen om me heen had die empatisch en belangstellend in het leven staan. Voor mij toen vooral geen commercieel ‘knallen’, snel geld, koude acquisities of eenzame kantoorbaan.

Eenmaal begonnen als verpleegkundige in opleiding kwam ik er achter dat ik binnen het verpleegkundig werkveld vooral interesse had in de menselijke psyche. Wat betreft de keuze van mijn stageplek, daar was ik snel uit. Kort tevoren was ik tijdens een langgekoesterde ballonvaart over een interessant gebouw met hoge hekken heen gevlogen. Het bleek FPC Oldenkotte te zijn. Toen ik ook nog in het Duitse plaatsje Oldenkott landde was er helemaal geen twijfel meer. Daar ging ik werken! Ik ben er 7 jaar als verpleegkundige en sociotherapeut gebleven.

Ik heb er geleerd dat het goed is om je eerst inhoudelijk te verbreden als verpleegkundige, en pas  later eventueel je managementambities te vervullen. Inhoudelijke groei maakt je namelijk een betere manager. Ook weet ik dat het goed is om te starten op een klinische afdeling in de ggz. Zo raak je bekend met de ernst van sommige psychische ziektebeelden en zie je welk extreem gedrag hier uit voort kan komen. Deze zogenaamde ‘klinische blik’ helpt je later in je verpleegkundige rol op bijvoorbeeld een ambulante afdeling. Maar ook zie je hoeveel herstellende kracht er in een mens kan schuilen. De overgang van een psychiatrische kliniek naar de samenleving is vaak groot, het verschil tussen een psychiatrisch patiënt en u en ik, vaak verbazingwekkend klein.

Bovenal raad ik elke verpleegkundige aan om zich te profileren. Vaak is een verpleegkundige onderdeel van een multidisciplinair team, maar met eigen kennis en specifieke vaardigheden. Neem deze positie in! Als verpleegkundige leer je om protocollair te handelen, met behoud van je eigen gezonde verstand en verpleegkundige blik. Werkzaam in de ggz zul je een holistisch mensbeeld ontwikkelen, gericht op psychiatrische -én somatische ziektebeelden. Je zult leren werken met individuen en met groepen (preventie/psycho-educatie, groepswerk).

Last but not least: Overal in de samenleving heb je te maken met psychiatrische ziektebeelden. De rest van je leven zul je profijt hebben van je kennis op gebied van geestelijke gezondheid.

Ik hoop in mijn gastcollege bovenstaande over te kunnen brengen, zodat de studenten geïnspireerd raken om als verpleegkundige in de ggz aan de slag te gaan. We zullen ze namelijk hard nodig hebben.