In de vorige gastblog schreef Karin over haar ervaring met een suïcidale cliënt >>
Mijn collega’s en ik zijn bij het Zorghuys op het erf van de Eemlandhoeve, waar wij een bezoek brengen aan onze belangrijkste klant. Een klant waar wij ons dag-in-dag-uit voor inzetten, maar die wij in de dagelijkse praktijk bijna nooit tegenkomen: de cliënt. Naast de individuele tijd die wij besteden aan MVO-activiteiten, trekken wij er eens per jaar op uit om als team de handen uit te mouwen te steken.
Bont tafereel
Dit jaar werden wij door Welzin gevraagd om bloembakken op praktische hoogte te maken, opdat zij door de ouderen zelf gevuld kunnen worden met planten en kruiden. Welzin biedt dagactiviteiten voor zelfstandig wonende ouderen met geheugenstoornissen, licht psychische en/of somatische problemen en eenzaamheid, waarbij alles draait om de persoonlijke aandacht. Terwijl een aantal collega’s fanatiek aan de slag is met zagen en boren, maken anderen samen met de ouderen bloemstukken van pompoen. Het is rumoerig, er wordt veel gepraat en gelachen. Het eindresultaat van de bewerkte pompoenstukken is een bont tafereel.
Mooie verhalen over thuis
Een aantal bezoekers van het Zorghuys waagt zich een tochtje naar de schuur, waar hard gewerkt wordt aan de bloembakken. Zo kom ik naast de oude heer te staan die mij vraagt wat al die dingen toch moeten worden. Ik vertel het hem, en in het gesprek dat volgt vertrouwt hij mij mooie verhalen toe over thuis, zijn vrouw en zijn vroegere werk. Hij lijkt zijn omgeving even te vergeten. Wanneer hij na een tijdje weer om zich heen kijkt, vraagt hij zich hardop af wat al die dingen toch moeten worden…
Dementie is niet te zien
Het moment maakt duidelijk hoe subtiel aanwezig en vaak dus lastig te signaleren dementie is. Pas nu, nadat we al een flinke tijd hebben gepraat, merk ik het op. Dementie is, evenals eenzaamheid, niet aan de buitenkant te zien. Maar de signalen zijn er wel degelijk. Gelukkig is er in Nederland steeds meer aandacht voor het leren herkennen van de signalen, waardoor we als maatschappij steeds beter kunnen anticiperen op de zorgvraag van deze groep mensen. Signalering is nodig en begint al in de directe omgeving van de cliënt. Als je echt goed kijkt en actief luistert, kan ook jij de signalen duiden en er iets mee doen. Niemand verdient het immers om na een lang leven eenzaam te verdwijnen in zijn eigen hoofd.
Kleine moeite
Opnieuw vertel ik meneer dat het bloembakken zijn en opnieuw knikt hij goedkeurend. Hij is zeer tevreden met wat er om hem heen gebeurt. Wij ook. Het was een kleine moeite, met toch zoveel dankbaarheid en voldoening.
Lisanne Puijk is Adviseur bij Arteria Consulting
