De term 'maatschappelijk ondernemen' heeft inmiddels het regeerakkoord gehaald en dat is zeker een succesje, meent Nico de Boer. Toch is hij niet optimistisch. 'Het gevaar is levensgroot dat het begrip aan zijn eigen succes ten onder gaat.' De Boer is auteur van het boek 'Maatschappelijk ondernemen, wat en hoe?', dat binnenkort van de persen rolt. De publicatie is het slotakkoord van een debattenreeks in De Balie over maatschappelijk ondernemen. 'Zo'n pleidooi om rijke patiënten met voorrang te behandelen heeft er dus niets mee te maken. Dat gaat gewoon over slimmigheden met geld.'

De bezem moet door de zorg en flink ook, vinden Jaap de Hoop Scheffer en Nancy Dankers. In Christen Democratische Verkenningen noemen beide CDA-kamerleden de instellingen en koepelorganisaties 'lui, klantonvriendelijk, inefficiënt en defensief'. Deze gevestigde machten zouden een flinke stap terug moeten doen ten gunste van patiënten- en consumentenorganisaties. Nancy Dankers legt de opmerkelijke ommezwaai uit.

Maatschappelijke organisaties en sportverenigingen mogen straks naar iemands strafrechtelijke verleden vragen. Dat staat in een wetsvoorstel van minister Korthals dat binnenkort naar de Eerste Kamer gaat. Juriste Helen Brok onderzocht de gevolgen van het ruimere gebruik van justitiële gegevens. Zij voorspelt dat de kans op recidive groter wordt.

'Ondernemende zorgsector verdient meer vrijheid' 'Ik begrijp heel goed dat de NVZ een eigen CAO wil afsluiten, maar volgens mij is het een stap te ver. Nu gaat er een concurrentie tussen de sectoren ontstaan. Dat is een heilloze weg. De bonden zijn sterke onderhandelaars. Voor je het weet word je uitgespeeld. Dat gaat je geld kosten en dat is er niet. Ik wens de partijen veel wijsheid.' Na zeven jaar voorzitter geweest te zijn verlaat Ton Krol de Nederlandse Zorg Federatie (NZf). Een afscheidsinterview.

Verbetering van activering en uitstroom, gerichtere armoedebestrijding en terugdringen van misbruik. Dat waren de voornaamste doelen achter de invoering van de nieuwe Algemene Bijstandswet in januari 1996. Als altijd bleek de praktijk de afgelopen jaren wat weerbarstiger. Dit najaar evalueert de Tweede Kamer de wet. Een inventarisatie van de winstpunten en de minder geslaagde effecten.

Politici en beleidsmakers noemen de huisarts steevast de spil van de gezondheidszorg. Dat is heel mooi, vindt Roeland van Velzen, huisarts en voorzitter van de Landelijke Huisartsen Veeniging. Alleen zouden diezelfde politici en beleidsmakers ook eens maatregelen moeten nemen om de functie te behouden. 'Als we zo doorgaan is de zorg straks volledig ziekenhuis-georiënteerd. Dan moet iedereen naar de polikliniek.'

In het Regeerakkoord onderstreepte het kabinet nog eens het belang van de buurthuizen als basisfunctie. Dat belet veel gemeenten niet om flink het mes te zetten in hun welzijnsbegroting. De gaten die er vallen denken ze te dichten met gelden uit het Grotestedenbeleid en Europese fondsen. Een goedkope truc of handig gebruik van mogelijkheden? Voor welzijnsinstellingen pakt dit beleid minder prettig uit.

Dagelijks stroomt het oorlogsleed in Kosovo via de televisie de huiskamer in. De zorgelijke berichten over grote stromen asielzoekers en vluchtelingen en onvoldoende plaats in asielzoekerscentra zijn even naar de achtergrond verdwenen. Nederland lijkt zich het lot van deze vluchtelingen aan te trekken. Voor Joop Tomassen, werkzaam in Nederlands grootste AZC in Crailo, zijn de nieuwe vluchtelingen die wellicht binnenkort in de Nederlandse asielopvang binnenkomen niet anders dan zijn eerdere cliNnten die vreselijke dingen hebben meegemaakt. Waarschijnlijk zullen de Kosovaren beter af zijn dan de meeste vluchtelingen in Nederland: hun leed wordt tenminste erkend.'

Het algemeen maatschappelijk werk zit klem. De werksoort krijgt steeds meer taken toegeschoven zonder dat het budget navenant meegroeit. Gemeenten willen dat het AMW actief meedoet aan de wijkaanpak en de integrale samenwerking. Tegelijkertijd doen steeds meer gespecialiseerde instellingen hun maatschappelijk werk de deur uit, zodat de toeloop op het AMW alleen maar toeneemt. Zowel minister Borst als de gemeenten vinden dat het AMW versterkt moet worden, maar schuiven de verantwoordelijkheid daarvoor op elkaar af. Hoe gaan de instellingen intussen om met de oplopende druk?