Het vrijwilligerswerk in Rotterdam stimuleren. Dat is waar het in de functie van Bas Goedendorp (33) om draait. Sinds dik twee jaar werkt hij bij het Centrum Voor Dienstverlening (CVD): een maatschappelijke organisatie. Goedendorp is adviseur bij CVD STAP, de Vrijwilligerscentrale Rotterdam. Hij adviseert en ondersteunt stichtingen en verenigingen of mensen die een maatschappelijke organisatie willen oprichten.

 ‘De vragen die ik krijg, worden steeds complexer. Uitleggen wat je moet doen als je een vrijwilliger met een uitkering wilt aannemen, is bijvoorbeeld veel eenvoudiger dan mensen ondersteunen die een stichting willen oprichten om kinderen te coachen die in een achterstandspositie zitten.’

Daarnaast, zo constateert hij, vinden steeds meer hoogopgeleide vrijwilligers CVD STAP. ‘Die groep wil leren, zichzelf ontwikkelen, een vrijwilligersloopbaan naast de ‘normale’ carrière. Vroeger had je meer mensen die, zogezegd, twintig jaar lang bij hetzelfde buurthuis achter de bar stonden. Overigens zijn die old school-vrijwilligers óók heel belangrijk. Elke organisatie heeft een stabiele club loyale vrijwilligers nodig, plus een groep die met nieuwe inzichten komt en meer aan jobhoppen doet. In feite is een mix van beide ideaal.’

Momenteel werkt Goedendorp onder andere voor enkele vrouwen die een stichting willen oprichten. Hun doel is om met zelfhulpgroepen mensen met eetstoornissen te ondersteunen. ‘Ze doen dat vanuit hun eigen ervaring, en die is vaak niet heel florissant. Ik vind het fantastisch dat ze dat willen doen. Het is Wmo pur sang. Alleen weten ze niet waar ze moeten beginnen. Dan kom je uit op vragen hoe een stichting werkt, welke bestuursleden handig kunnen zijn en waar ze hun geld vandaan halen. Wat betreft de organisatie is het nog pionieren. Willen ze groot worden of klein blijven, wat is haalbaar? Ze zijn heel enthousiast en leergierig. Dit soort groepen neemt zelf de regie en handelt vanuit enorm veel doorzettingsvermogen. Ik zie ze groeien. Dat is echt kicken. Het is prachtig dat er ondernemende types zijn die iets willen doen voor de samenleving.’

Deel je dat, het ondernemende en de wil om met de maatschappij aan de slag te gaan?
‘Ja, ik denk het wel. Ik heb gemerkt dat als je je ergens voor inspant, er genoeg mensen zijn die je kansen bieden. En als je die aangrijpt, wordt het leven eigenlijk alleen maar leuker: voor jezelf en voor anderen. Daar gaat een enorme kracht vanuit. Kijk naar onze opvang: we pikken mensen van straat, vangen ze op, en langzamerhand, met begeleid wonen en vaardigheden leren, bereiken sommigen een redelijk zelfstandig bestaan. Dat is cool.’

Maar je hebt bedrijfskunde gestudeerd. Je had ook kunnen kiezen voor een carrière met een leasebak. Wilde je dat niet?
‘Wel toen ik zo achttien, negentien jaar was. Ik zag het om me heen: mannen in pakken die bij een vet accountantskantoor werkten. Maar op gegeven moment vond ik dat minder interessant. Kennelijk was ik van oudsher al maatschappelijk betrokken. Bij bedrijfskunde heb ik het vak ‘management van non-profitorganisaties’ gevolgd. Dat richt zich onder andere op de inzet van vrijwilligers. Voor die kant heb ik uiteindelijk gekozen. En dan komt er ook een ander deel van de samenleving in zicht.
Ik heb nog steeds contact met bedrijven, maar dan vanuit het oogpunt van maatschappelijk ondernemen. Het is goed om te zien dat zij geïnteresseerd zijn in de samenleving. Ik probeer bedrijven en vrijwilligersorganisaties bij elkaar te brengen. Dat is mooi, want vaak komen zo twee compleet verschillende werelden samen.’

Wat doen een bedrijf en een vrijwilligersorganisatie samen?
‘CVD STAP heeft al vaker maatschappelijke acties georganiseerd voor bedrijven en vrijwilligersorganisaties. In het begin waren dat vooral events van een dag of een dagdeel. Maar vrijwilligersorganisaties willen nu niet meer voor  een dagje alles overhoop halen. Dat kost veel tijd en levert relatief weinig op. Ze willen dus meer duurzaamheid, langduriger contacten en trajecten. Tenzij ze een losse klus hebben liggen. Maar dan weet je ook allebei dat het voor een keer is.’
Bij zo’n event, vertelt Goedendorp, ontmoeten mannen van een accountantskantoor bijvoorbeeld gehandicapte jongeren. ‘In het begin is dat wennen, maar bij het afscheid hoor je ze zeggen: “Het was top, tot de volgende keer!” Zo treedt een mentaliteitsverandering op, een verbreding van het bewustzijn. En dat is uiteindelijk waar we het voor doen.’
Het CVD zette ook een buddyproject op waarbij medewerkers van een overslagbedrijf zich inzetten voor mensen die in een schuldsaneringstraject zitten. ‘Het bedrijf en de gemeentelijke dienst die zich richt op schuldhulpverlening werken nu een jaar samen. Beiden willen ermee doorgaan. Het levert ook rendement op: het aantal mensen dat uit het schuldsaneringstraject valt neemt af. En sommigen hebben zelfs een stageplek gevonden.’

Bij je nominatie voor de Zorg + Welzijn professional van het jaar werd genoteerd dat je goed bent in bruggetjes slaan.
‘Ik ben breed geïnteresseerd in de samenleving. Binnen het CVD weet ik wat er overal speelt. Dat maakt het makkelijker om mensen bij elkaar te brengen. Contacten leggen vloeit dus meer voort uit mijn interesse, dan dat het mijn doel is. Ik wil vooral mijn werk goed doen: op zo’n manier ondersteuning bieden, dat een organisatie uiteindelijk zelfstandig haar doelen kan realiseren. Dat is voor mij kwaliteit: zorgen dat de ander het zélf kan.’

Dit artikel staat in Zorg + Welzijn Magazine nummer 3, maart 2010.