Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog: Een nieuw leven voor Lolle?

Tijdens het zappen kwam ik toevallig langs het programma The Amsterdam Project. Dat kwam goed uit, want na een lange tijd van afwezigheid verwacht Zorg+Welzijn weer een blog van mij. Ik moest alleen nog inspiratie vinden. En toen kwam als een geschenk uit de hemel Lolle op mijn beeldscherm voorbij. Een aandoenlijke man van 67 die om onverklaarbare reden dakloos is.
Kim-Jolink-Verkuijlen-EPI.jpg

De moraal van het verhaal is dat het programma, in navolging van London, vijf daklozen selecteert en ze de vraag stelt of ze mogen gaan kijken hoe zij zichzelf helpen. Want ja, het moet natuurlijk wel aansluiten bij de tijdsgeest van 2016, dan zou het een beetje gek zijn om te vragen of ze hen mogen helpen.

Zelfredzaamheid

Wat interessant is, is het feit dat deze mensen 10.000 euro op een bankrekening gestort krijgen. Dit bedrag mogen ze gebruiken om zichzelf te helpen. Maar, ze mogen er ook van naar Las Vegas reizen hoor, wat ze willen! Eigen kracht en zelfredzaamheid staan voorop in dit amusementsprogramma van formaat.

Uit de shit

Ik betrap mezelf erop dat ik het als vrij uniek beschouw dat mensen in deze positie de vrije keuze krijgen op welke manier ze zichzelf willen helpen. Dat is tegenwoordig een unicum, want als je in Nederland eenmaal over de rand van dat wat de maatschappij heet bent gekukeld, is het bijna niet meer mogelijk om vanuit je eigen opinie een route uit te stippelen om uit de shit te komen.

Netwerk

Nee nee, er zijn regels en protocollen voor hoe je dat moet doen. Maar wel op eigen kracht hè, want anders leun je te veel op de professionals. Je eigen netwerk, dat moet je de duw de goede richting op geven. En als je die richting niet per definitie als de goeie beschouwt, dan ben je niet gemotiveerd en werk je niet mee aan een goed hulpverleningstraject. Wat dat dan ook moge zijn.

Schuldeisers

Ik kan nu al niet wachten op de volgende aflevering. Ik vraag me namelijk af hoe Lolle het probleem gaat oplossen dat hij geen postadres heeft. Hij heeft wel geld, maar hij kan zich niet bij de woningbouw inschrijven, want daar heb je toch echt een postadres voor nodig. Spannend hoor. En dan die woning, daar zal huur voor betaald moeten worden. Maar zodra hij zich ergens inschrijft, zullen de eerste schuldeisers zich melden (die bleken er namelijk te zijn).

Bijstand

Recht op bijstand zal er niet meteen zijn want meneer heeft een eigen vermogen van 10.000 euro.  Dan ga ik er even vanuit dat Lolle met zijn 67 jaar en minimaal tien jaar geen arbeidsverleden niet heel makkelijk aan het werk gaat komen. Om nog maar niet te spreken over mijn vraag of meneer op dit moment een geldige ID-kaart heeft. En als dat niet zo is, hoe gaat hij die krijgen dan zonder dat postadres?

Jaar van de eigen kracht

En wat ik misschien nog wel het engst vind, is wat er met Lolle gebeurt op het moment dat het hem gelukt is om zichzelf te helpen, zoals presentator Beau van Erven Dorens het zo mooi omschrijft. In mijn ogen begint de ellende dan pas, na jaren langs alle mazen van de wet doorgeslopen te zijn wordt er opeens verwacht dat Lolle mee gaat doen met de waanzin van de Nederlandse realiteit. Regeltje op regeltje en briefje op briefje. Begrijp je het niet? Dan kun je vast aan één of ander loket je hulpvraag neerleggen, maar je bent wel zelf verantwoordelijk om dit te doen. Weet je niet waar? Dan is het jouw verantwoordelijkheid om het uit te zoeken, we leven immers in 2016, het jaar van de eigen kracht, er is geen tijd om dat te leren.

Wmo

De Wmo is ingericht om je te leren zelf je broek omhoog te houden en als je zes maanden op tv hebt laten zien dat je jezelf kunt helpen, dan is dat al heel wat toch? Dan zou je het nu af moeten kunnen op eigen kracht met je netwerk. Of zou het met Lolle anders gaan? Ik zit volgende week in elk geval weer gespannen voor de buis te wachten.

Vorig artikelBlog: Seks en zo
Volgend artikelBlog: Marokkaan of kutmarokkaan?
Kim Jolink is al arenlang actief in het jongerenwerk, straathoekwerk en de jeugdzorg. Haar streven is en blijft verschil aan te brengen in het domein jeugdzorg door het structureel verbinden van deze vakgebieden. Anders kijken, anders denken en anders doen in het werken met jongeren is haar motto. In 2021 kwam haar werkmethodiek Streetcare in boekvorm uit bij SWP. Deze werkmethodiek richt zich op alle uitvoerders maar ook op de gemeente zelf. De kracht van Kim zit dan ook in het communiceren op alle lagen, van jongeren tot uitvoerders en van managers tot beleidsmakers. Ze adviseert organisaties, traint professionals en staat bij XLGroup Streetcare nog altijd heerlijk met de voeten in de klei. Ze kleurt graag buiten de lijntjes, om precies dat te kunnen doen wat in het moment nodig is om tot een oplossing te komen. Middels haar columns wil ze anderen prikkelen, motiveren en activeren om samen met haar buiten deze lijntjes te kleuren en dwars te denken om te komen tot een gezonde leefwereld voor onze jongeren.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.