Oebele Riemersma hoorde bijna dertig jaar stemmen in zijn hoofd. Ze gaven hem lugubere opdrachten, brachten hem in een sociaal isolement, aan het randje van zijn bestaan. Tot hij bij de stemmenpoli terecht kwam. Wat niemand verwachtte gebeurde: de stemmen verdwenen. ‘Toen dacht ik pas écht dat ik gek was geworden.’
Oebele Riemersma (52) ontvangt me in zijn kleine appartement, onderdeel van GGZ Friesland. Drie jaar woont hij hier nu. Overal kunst en gitaren, een aanrecht vol afwas. Het deert hem niet. Hij spreekt op kalme toon, is af en toe even stil om over zijn woorden na te denken. Zijn handen gevouwen in zijn schoot, een alpinopet op zijn kalende hoofd.
Doodsbang
Twintig was hij, toen hij voor het eerst
