In de Monitor contractering wijkverpleging 2018 brengt de NZa de zorginkoop van wijkverpleging voor het jaar 2018 in beeld. In de monitor is te lezen dat er in de contractering veel goed gaat. En dat is volgens de NZa belangrijk: Doordat zorgverzekeraars en zorgaanbieders samen afspraken maken, krijgt de patiënt uiteindelijk betere zorg.’ Resultaten van die goede afspraken zijn bijvoorbeeld de achtervang voor kinderen die ernstig ziek zijn en thuis verpleging nodig hebben. ‘Als er wachtlijsten ontstaan voor deze medische kindzorg thuis, zorgt de zorgverzekeraar dat deze patiënten door een andere aanbieder kunnen worden geholpen. Zonder contractafspraken was dit niet gelukt.’ Ook het feit dat zorgverzekeraars met gecontracteerde aanbieders de ‘niet planbare zorg’ in de regio’s organiseren, is volgens de NZa een goed resultaat.
Complexere zorgvragen
Maar er is uiteraard ook nog ruimte voor verbetering. ‘Zorgverzekeraars en zorgaanbieders besteden in de contracten voor wijkverpleging bijvoorbeeld nog niet genoeg aandacht aan de aard en de ernst van de zorgvraag van mensen die thuis zorg nodig hebben.’ Ook wordt in de tarieven en volumeafspraken onvoldoende rekening gehouden met de steeds complexer wordende zorgvragen. ‘Zorgverzekeraars baseren hun tarieven op gegevens uit het verleden. Zorgaanbieders bieden zorgverzekeraars op hun beurt te weinig inzicht in de zorg die zij leveren. Dat maakt het lastig om tot passende tarieven te komen.’
In 2014 werd met politiek vertoon de wijkverpleegkundige tot spil in de wijk gebombardeerd. Hoe gaat het nu? ‘Door de veelheid van taken is het soms moeilijk bij de kern van je vak te blijven.’ Lees dit PREMIUM artikel hier >>
Wachtlijsten
In de monitor stelt de NZa verder dat ze van zowel zorgaanbieders als zorgverzekeraars verlangt dat er afspraken gemaakt worden over concrete maximumwachttijden die aansluiten bij de praktijk, vooral bij de urgentie, en de wachtlijstregistratie. Bovendien moet geborgd worden dat mensen die te lang moeten wachten, door een andere gecontracteerde aanbieder worden overgenomen.
Goede voorbeelden
Ook vraagt de NZa aandacht voor het delen van expertise. ‘Leer van elkaars goede voorbeelden en benut de beschikbare expertise optimaal zodat gespecialiseerde zorg waar nodig geconcentreerd kan worden bij een beperkt aantal aanbieders met een regionale opleidingsfunctie en bevorder infrastructuren en netwerken voor gespecialiseerde en onplanbare zorg, ook voor zorgbemiddeling en achtervang.’
Yesterday, late Friday afternoon, I returned home to my home north of Maastricht from an excellent orthopedic operation, implanting a new left-shoulder joint, performed at the AZ Vesalius in Belgium.
Unfortunately, the Belgium system does not have a nursing follow-up system, so I arrived home without any wijkverpleegkundige present. I had registered with Envida in November 2017 for a neighborhood nursing care. However, they could not assign a nurse until I presented them with the hospital surgeon’s discharge document. At approximately, 16:30 Friday, I received a paper copy of this document. It was photographed and sent to Envida. By that time, they had no qualified nurses available.
Had I not foreseen that a wijkverpleegster would be present after my discharge, I hired a Hungarian, Level-5, Registered Nurse. She was willing to work for me for the WLz-PGB minimum wage rate. She could not work as a wijkverpleegster because a B.I.G. registration is required. However, B.I.G. requires nurses to be fluent in Dutch even though this wonderful Hungarian nurse is fully fluent in English.
When anyone who understands English has been very recently discharged after a major operation, they are more concerned that their wounds and personal hygienics are properly cared for than whether they can pass a Dutch language exam.
I do understand that the Dutch language is a necessity for those who speak only Dutch. However, for the millions of Dutch who can speak English well enough to communicate with a highly qualified nurse, then B.I.G. should allow them to work with patients who prefer their nursing qualifications over their Dutch language skills.
Without extraordinary efforts to foresee the need for a qualified nurse be available directly after my operation, I could have lost my left arm.