Zelfredzaamheid

Multiproblematiek

Veel onveiligheid en achterdocht in Haagsche wijken, maar Roel blijft voor kwetsbaren knokken

Psychiatrische problemen, een verslaving, eenzaamheid of dementie. Veel mensen in de Haagsche wijken Morgenstond en Moerwijk dreigen buiten de boot te vallen. Sociaalpsychiatrisch verpleegkundige Roel Rutten houdt samen met andere sociaal werkers, zorgverleners en politie de buurten veilig, en probeert tegelijk kwetsbare mensen weer te laten meedoen.
Wijkteam
schaar en gaas

Corona-update: Stilte voor de storm in de wijkverpleging

Waar Noord-Brabant buffelt, verwacht de wijkverpleging in de Randstad elk moment de coronapiek. Floris Wols, wijkverpleegkundige in Rotterdam,  bereidt zichzelf en zijn team voor op de storm. ‘Wij investeren veel in cliëntcontact en de relatie met mantelzorgers en familie. Dat betaalt zich nu uit in bereidwilligheid.’
Wijkteam
Wijkverpleegkundige kan onvoldoende inspelen op complexe zorgvraag

Wijkverpleegkundige kan onvoldoende inspelen op complexe zorgvraag

Nu mensen steeds langer thuis moeten blijven wonen en sneller uit het ziekenhuis worden ontslagen, wordt er meer verwacht van wijkverpleegkundigen. Maar om dat waar te maken, zijn goede afspraken nodig tussen zorgverzekeraars en aanbieders. De Nederlandse Zorgautoriteit stelt dat er op dat vlak nog ‘ruimte voor verbetering’ is.
Wijkteam
Wijkverpleegkundige kan onvoldoende inspelen op complexe zorgvraag

‘Bezuiniging in de wijkverpleging onacceptabel’

Vanaf 2019 moet er bezuinigd worden op de wijkverpleging. Volgens brancheorganisatie ActiZ ‘onacceptabel’. Langer zelfstandig thuis wonen gaat samen met uitbreiding van de zorg thuis.
Zelfredzaamheid

Wijkverpleging stemt niet goed af met mantelzorg

De samenwerking tussen wijkverpleging en andere professionals in de wijk kan beter. Evenals de afstemming met de mantelzorgers. Toch zijn cliënten, mantelzorgers en zorgprofessionals overwegend positief over de wijkverpleging.

Over zelfredzaamheid

Zelfredzaamheid zorgt voor dilemma's

‘Wanneer de overheid vasthoudt aan zelfredzaamheid als norm, worden drempels opgeworpen waardoor mensen worden uitgesloten van voorzieningen.' Dat zegt de Nationale ombudsman in zijn jaarverslag 2016. Ook onder professionals is er een levendige discussie over hoe ver zelfredzaamheid moet gaan en voor welke cliënt. Langer thuis wonen stelt ouderen en zorgverleners bijvoorbeeld dagelijks voor dilemma’s over zelfredzaamheid.

Lees meer

Wanneer is je cliënt zelfredzaam? Wanneer hij of zij het vermogen heeft om zichzelf te redden op alle levensterreinen, met zo min mogelijk professionele ondersteuning. Dat is de formulering in de zorg voor ouderen. Het idee is dat door behoud en/of versterking van zelfredzaamheid de – extra – zorg kan worden voorkomen of uitgesteld. Maar zelfredzaamheid gaat verder. Het gaat ook over het vermogen om jezelf te redden met behulp van vrienden, buren, familie en vrijwilligers.

Beperkingen zelfredzaamheid

En niet alleen voor ouderen geldt dat professionals inzetten op zo groot mogelijke zelfredzaamheid. Ook in de schuldhulpverlening, zorg voor chronisch zieken en voor mensen met een beperking is zelfredzaamheid het devies. Het thema is een leidraad geworden in de hulpverlening, maar inmiddels lopen professionals ook tegen de beperkingen op. Want hoe ver kun je gaan met begeleiding van je cliënt met als uitgangspunt zo veel mogelijk zelfredzaam? Veel kwetsbare mensen kunnen niet zelfredzaam zijn, sommige mensen hebben altijd ondersteuning nodig.

Nadruk op zelfredzaamheid

De vraag werpt zich zo langzamerhand op of de – politieke – nadruk op zelfredzaamheid niet al te ver gaat. De nationale ombudsman uitte flinke kritiek in april 2017: ‘Wanneer de overheid vasthoudt aan zelfredzaamheid als norm, worden drempels opgeworpen waardoor mensen, burgers, worden uitgesloten van voorzieningen, overheidsdiensten en al het andere goede dat de samenleving heeft te bieden. Het stellen van eisen aan burgers waarvan vaststaat dat zij daar niet aan kunnen voldoen, is niet behoorlijk.’

Participeren

Maar de professionele nadruk of zelfredzaamheid heeft zeker ook geleid tot verbetering van de hulpverlening. Professionals zijn meer gaan denken en werken vanuit hun cliënt. Er zijn ook organisaties opgericht die zelfredzaamheid als basis hebben voor hun dienstverlening. Zoals de Stichting DeBroekriem, een organisatie die mensen helpt om in de maatschappij te participeren. De oprichters van de stichting geloven dat de zelfredzaamheid van burgers dankzij slimme verbindingen vergroot kan worden. En hun concept is succesvol, want volgens de oprichter heeft 61 procent van de vrijwilligers die zich aanmeldden bij DeBroekriem binnen een half jaar een baan, ook de mensen die daarvoor al langere tijd thuis zaten.

Schulden en zelfredzaamheid

Ook in de schuldhulpverlening is zelfredzaamheid niet alleen een doel, maar ook een middel om schulden kwijt te raken. De kans dat mensen terugvallen in schulden, nadat ze met succes een schuldentraject hebben doorlopen, is best groot. Vier jaar na afronding van het traject zijn er bovengemiddeld veel betalingsachterstanden. Om dit te voorkomen, zou er meer ingezet moeten worden op budgetbeheer. En mensen te leren zelf met hun budget om te gaan.

In dit dossier wordt het thema in allerlei facetten belicht. Het blijft een leidraad in de hulpverlening, immers de beste motivatie is de eigen motivatie. De vraag is hoe ver je als professional kunt gaan in het niet helpen, om de zelfredzaamheid van de cliënt te bevorderen. Lees in dit dossier de artikelen over deze discussie en over de oplossingen die professionals vinden.

DELEN
Vorig artikelWijkteam
Volgend artikelWmo
Mark van Dorresteijn
Lorem ipsum dolar sit amet.