‘Ik deed niks, ik kon niks, ik wilde niks. Naar school ging ik niet meer. Mijn kamer kwam ik nauwelijks uit. Daar zat ik te wachten tot ik de moed had verzameld om mezelf op te hangen, of een overdosis medicijnen te nemen. Ondertussen had ik de ene paniekaanval na de andere, en constant nachtmerries waardoor ik nauwelijks sliep. Op het laatst voelde ik me geen persoon meer, maar nog slechts een geest. Deze complete waanstaat heeft een maand of drie geduurd.
