Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties2

Congres: De plichten van de zorgmijder

Huisarts en ziekenhuisarts in opleiding Lester du Perron vindt de relatie tussen zorgmijder en hulpverlener te eenzijdig. Tot hoever moet die laatste zich verantwoordelijk voelen? ‘De patiënt kan niet zeggen: nou, succes met mij.’

‘In de jaren dat ik als huisarts heb gewerkt, is me gaan opvallen dat bij zorgmijders de verantwoordelijkheid vooral bij de hulpverlener wordt gelegd, in mijn geval dus de huisarts. We willen in zaken waarin het is misgegaan met de zorgmijder telkens weten of de hulpverlener genoeg heeft gedaan, genoeg is langs geweest, en of de zorgmijder goed is voorgelicht. Ik vind dat te eenzijdig. Ik vind dat de verantwoordelijkheid van de patiënt ook benoemd

Premium

Wil je dit artikel lezen?

Neem een Zorg+Welzijn kennismakingsabonnement voor slechts € 15. Na twee maanden stopt het abonnement automatisch.


  • Onbeperkt alle premium artikelen lezen
  • Online alle artikelen uit Zorg+Welzijn magazine lezen
  • Toegang tot meer dan 900 zinvolle dagbestedingsactiviteiten

Al abonnee? Log dan in

2 REACTIES

  1. Betrokken en mooi stukje, Stefan en zeker! waar mogelijk kan jij als ervaringsdeskundige heel veel moois doen. Toch was ik ook blij met bovenstaand artikel. Ook ik vind als mensen (als het ziektebeeld is uitgesloten!!) kiezen om zorg te mijden, moet het mogen. Daarbij blijf je inderdaad wel naast hen staan en waar mogelijk bereikbaar en meteen inspringend als men toch wat meer wil. Maar je mag ook een stuk bij hun eigen verantwoording leggen en je hoeft als hulpverlener niet “tekort” te voelen als men niet wil.

  2. Lees alle reacties
  3. Beste Lester,

    Met jou houding gaat het nooit wat worden met de zorgmijder en jou.
    En weet je waarom niet? Jij objectiveert je patiënt teveel. Want komt de professionele distantie in het geding.

    Ga er gewoon, desnoods met een assistente, eens aan de deur voor een bak koffie.
    Bel eens elke week: “Goh, hoe gaat het nu met je?”
    En vooral niet teveel documenteren, en al helemaal niet tijdens jou bezoek aan hem/haar of zijn/haar bezoek aan jou.

    Als je wat inplant, geen afspraken erna. Want dan heb je de tijd.

    Investeer jij tijd, dan komt het goed. Maar over algemeen hebben jullie artsen het allemaal te druk druk druk.

    Lukt het echt niet bel je mij. Ik werk vanuit ervaringsdeskundigheid ggz, en mijn mooiste wapenfeit is een man drie de afgelopen 12 jaar, elk jaar twee keer drie weken met ontslag was. Dan nam ie zijn medicatie niet meer, en hup, zo weer naar binnen.
    Twee jaar zeer intensief contact met hem heeft geresulteerd in nu alweer een heel jaar thuis zonder problemen.

    Investeren. En anders het zo iemand als mij laten doen…

    Stefan Vlaminckx

    Nieuwe Start Ervaringswerk

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.