Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Het kind van de rekening

Er lijkt een nieuwe balans van rechten en plichten voor de burger te ontstaan. Steeds meer wordt gezocht naar de 'echte' vluchteling, de 'echte' WAO'er, de 'echte' uitkeringsgerechtigde en de 'echte' patiënt. Criteria worden aangescherpt om deze 'echte rechthebbenden' eruit te filteren. Deze mensen kunnen rekenen op volwaardige overheidssteun. Het zoeken naar de echte rechthebbers lijkt gestoeld op een zeker wantrouwen tegenover de burger. De gemiddelde burger zou (te) goed in staat zijn eigen belang te behartigen. Hij zou profiteren van een situatie waar de regels niet altijd helder zijn of niet worden gecontroleerd. De druk neemt verder toe door de wachtlijsten en de economische situatie. Het lijkt dan onontkoombaar dat de overheid duidelijke grenzen stelt. Helder moet zijn wie en wat echt telt. Om het recht van de een te ondersteunen, is een beperking van het recht van de ander nodig. Denk bijvoorbeeld aan de aantasting van de privacy door het cameratoezicht. Voor het handhaven van het recht op veiligheid zijn beperkingen van andere vrijheden nodig. Samen leven gaat niet vanzelf. Als burgerzin en burgerfatsoen niet meer automatisch van de grond komen, dan moet het worden afgedwongen.

De gemiddelde burger zou op bovenstaande wijze nog als kind van de rekening kunnen worden gezien. Dat geldt echter niet in de zorg. In de zorg zien we een nieuw evenwicht van rechten en plichten ontstaan. Het recht van de patiënt komt meer centraal te staan. Er wordt meer vanuit de patiënt en minder vanuit de instelling gedacht. Dat gaat nu nog gepaard met veel retoriek: veel mooie woorden over het belang van de patiënt, maar nog weinig concrete acties. Wachtlijsten en economische situatie zorgen ook hier voor druk op de ketel. Instellingen worden straks meer en meer afgerekend op hoe ze aan de vraag van de patiënt voldoen. Geïndiceerde patiënten zullen hun recht op zorg ten gelde kunnen maken. Hij of zij wordt medeverantwoordelijk voor zijn eigen zorg. Dit is geen plicht, maar een recht. Er kan niet meer over, maar alleen met de patiënt worden beslist.
De toekomst levert voor de ene burger misschien meer rechten en voor de andere meer plichten op. De ene burger zal zijn rechten als ‘plicht’ ervaren en de ander zijn plichten als rechten. De discussie over rechten en plichten kunnen we daarom beter voeren in termen van: wat is voor jou belangrijk en wat heb je daar voor over? Het gaat om het basisrecht om als burger en als patiënt gehoord en begrepen te worden.

Cisca Joldersma,CDA Tweede Kamerlid

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.