Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties2

Wat is integraal werken?

‘Bij ons zijn er geen hokjes meer, elke vraag wordt beantwoord want wij werken inmiddels integraal.’ Het zou zomaar een zin kunnen zijn in een gemeentegids anno 2015. Want integraal werken is het toverwoord van de gemeenten wanneer het gaat over de implementatie van de jeugdzorg. En de werkers, die moeten dat gewoon gaan doen! Het probleem is alleen, dat nog steeds overal traditionele ketenverbanden zie die draaien onder de noemer integraal.
Wat is integraal werken?

De vorige keer blogde Kim over de beperking van de jongerenwerker >>

Het probleem zit er mijns inziens in dat het niet helemaal helder is wat integraal werken nu daadwerkelijk is. Een ander probleem is dat de invoering van de nieuwe Jeugdwet niet lijdt tot ontschotting zoals iedereen dat zo mooi weet te noemen maar juist betondikke muren opmetselt tussen de verscheidene instellingen en zijn werkers.

Ergens is dit best logisch te noemen, met de invoering van de nieuwe Jeugdwet gaan er veel banen verdwijnen. Het zal maar net jouw baan zijn.  En dan wordt je geacht vanuit de integrale gedachte, ten behoeve van het kind en het gezin jouw werk af te staan aan die andere integrale partner die betoogt iets beters te kunnen leveren voor dit kind en gezin. Is dat wat jij doet dan niet goed genoeg? En als je dit werk afstaat aan het integrale verband, heb je dan nog wel bestaansrecht in 2015?

Allemaal vragen en emoties waar we als werker mee te maken krijgen in deze rare tijd. Wat ik mis is begeleiding in dit proces, ondersteuning vanuit de overheid en later de gemeenten om helder te krijgen wat ze nu daadwerkelijk willen. Anderzijds mis ik ook ruimte voor de professional om invulling te geven aan dit grote geheel. Er wordt top-down een beleid neergelegd hoe het zou moeten worden, veelal gestoeld op kostenbesparing. Ondanks dat veel professionals roepen dat het op de lange termijn geen kosten gaat besparen.

Het allergrootste probleem zit hem in de bescheidenheid van de sociaal werker. Vaak wordt dit beroep gekozen omdat men iets voor de ander wil betekenen. Een karakter dat vaak gepaard gaat met het wegcijferen van jezelf. Van oudsher niet gewend om naar buiten te treden en te laten zien wat je kan. ‘Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg’,  is dan ook een veel gehoorde kreet.
Tijdens de trainingen die ik geef aan professionals hoor ik regelmatig dat men het niet echt ziet zitten om aan marketing te doen. ‘Ik doe mijn werk voor de mensen, niet om er financieel beter van te worden’, is wat ik vaak te horen krijg.

Juist dat, lieve collega’s , zou in deze tijd je motivatie kunnen zijn om wel naar buiten te treden, te laten zien wat je kan betekenen om vervolgens samen met de gemeenten inrichting te geven aan het nieuwe beleid. Alleen dan ben je in de toekomst nog steeds in staat om iets voor je mensen te betekenen.

Integraal werken kan hier een mooi voorbeeld van zijn, het is immers dat wat gemeenten willen.  Maar het lijkt er regelmatig op dat geen mens weet wat dit nu eigenlijk betekent. Mijns inziens is integraal werken iets wat van onderop de werkvloer moet ontstaan. Wanneer dit georganiseerd wordt in verbanden, blijven we vasthangen in ketensamenwerking. Wij weten welke partners en/of collega’s van belang kunnen zijn voor onze mensen.

Regelmatig zeg ik dan ook dat ik niet samenwerk met instellingen maar met mensen. En deze mensen heb ik gevonden op basis van een gezamenlijk gedragen visie. Juist die gezamenlijk gedragen visie maakt dat we in staat zijn om integraal te werken vanuit één geheel. Ik denk dan ook dat het tijd wordt dat we zelf gaan bouwen aan onze eigen samenwerking, tot stand gekomen vanuit een intrinsieke motivatie om het onderste uit de kan te halen voor onze mensen.

Op die manier komen we zelf weer in onze eigen kracht te staan, worden onze mensen er beter van en kunnen gemeenten zien hoe effectief samenwerking daadwerkelijk kan zijn.  Betere marketing voor je eigen beroep kun je niet voeren. Op basis van de juiste motivatie, de mensen, inhoudelijk sterk werk leveren en dit ook zichtbaar maken naar je partners en gemeenten. Dus laten we stoppen met het radicaal vasthouden aan ons eigen werkgebied, op zoek gaan naar de juiste partners om je heen en beginnen met samenwerken ten behoeve van je mensen en het nieuwe beleid van de gemeenten. Stap uit die box!!

Kim Verkuijlen geeft de workshop ‘Integraal werken, realiteit of illusie?’ tijdens het Zorg + Welzijn congres Integrale Jeugdzorg op 30 juni in de Jaarbeurs Utrecht. Het congres brengt u in één dag in de juiste richting van plan tot uitvoering. Met praktische tips over de transformatie van de jeugdzorg voor professionals, Jeugdhulporganisaties en gemeenten. Ga hier naar het programma en inschrijven >>

Vorig artikelDe TBS-sector verdient goed bestuur
Volgend artikelSchuivende principes
Kim Jolink is al arenlang actief in het jongerenwerk, straathoekwerk en de jeugdzorg. Haar streven is en blijft verschil aan te brengen in het domein jeugdzorg door het structureel verbinden van deze vakgebieden. Anders kijken, anders denken en anders doen in het werken met jongeren is haar motto. In 2021 kwam haar werkmethodiek Streetcare in boekvorm uit bij SWP. Deze werkmethodiek richt zich op alle uitvoerders maar ook op de gemeente zelf. De kracht van Kim zit dan ook in het communiceren op alle lagen, van jongeren tot uitvoerders en van managers tot beleidsmakers. Ze adviseert organisaties, traint professionals en staat bij XLGroup Streetcare nog altijd heerlijk met de voeten in de klei. Ze kleurt graag buiten de lijntjes, om precies dat te kunnen doen wat in het moment nodig is om tot een oplossing te komen. Middels haar columns wil ze anderen prikkelen, motiveren en activeren om samen met haar buiten deze lijntjes te kleuren en dwars te denken om te komen tot een gezonde leefwereld voor onze jongeren.

2 REACTIES

  1. Hallo. Zoń 18 jaar geleden ben ik gestopt met randgroepwerk. Later heb ik ik heb een zeer oude publicatie uit de tachtiger jaren van de vorige eeuw gepubliceerd. Onderwerp de ITP methode en integraal werken. Het is echt oud en ik wil het weer een keer gaan bewerken. Je kunt het hier vinden https://issuu.com/christiaan53/docs/methodiek_verdana_8_print-_tweede_versie Neem eens contact op dan kunnen we er eens over praten. Lijkt me leuk. c.p.van.liempd@gmail.com. Dank!

  2. Lees alle reacties
  3. Een heel waar en realistisch betoog.
    Er wordt overal op congressen en in zaaltjes en in beleidsnota’s heel erg veel gedacht voor anderen. De weg naar de hel is geplaveid met goeie bedoelingen. Met de nieuwe Jeugdwet probeert men inderdaad te ontschotten, maar er wordt door gemeenten wel erg gekeken naar hoe het nu is achter die schotten en die worden zelfs ingeschakeld om gemeenten te ‘helpen en te adviseren’. Ik houd mijn hart vast, want de valkuil om alles weer hetzelfde te doen maar dan met andere namen, is groot. Radicaal dingen laten omvallen en van scratch af aan beginnen, is ook vrijwel ondoenlijk, lijkt het. Toch denk ik dat er echt een doorbraak in denken en doen moet komen. En in sommige gemeenten zie je dat ook wel gebeuren, vooral de wat kleinere gemeenten.
    Mechtild Rietveld (voorheen werkzaam bij gemeente Amsterdam en Opvoedpoli)

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.