Nog geen twee maanden aan de macht of dit kabinet kondigt maatregelen aan die mensen er toe kunnen brengen andere waarden en normen aan te nemen dan die wat we met elkaar zouden willen. Veiligheid is prioriteit nummer 1 van dit kabinet. Maar veiligheid is niet alleen repressie, maar ook preventie. Het lijkt dat dit kabinet het evenwicht hiertussen kwijt is. Wanneer op voorzieningen, zoals stadstoezicht en conciërges, wordt bezuinigd, wordt de norm veiligheid overschreden. Juist mensen met lage inkomens – waaronder veel ouderen – zijn vaak aangewezen op dit soort maatregelen. De norm is dat de overheid de burgers beschermt en niet bloot stelt aan allerlei risico’s.
Wanneer drie procent wordt bezuinigd op de jeugdzorg worden vooral kinderen die veiligheid en steun nodig hebben in de steek gelaten door de overheid. Ook hier overschrijdt dit kabinet een norm.
Bij waarden en normen staat eigen gedrag centraal. Het kabinet dient het voorbeeld te geven. Wat we tot nu toe gezien hebben, getuigt niet van hoe het moet werken. Een minister vindt dat leerkrachten een oorvijg moet kunnen geven aan kinderen. De discussie over kindermishandeling en corrigerende tik is hem kennelijk ontgaan. Te hard rijden moet gedoogd worden. Hoeveel verkeersslachtoffers als gevolg hiervan zijn gevallen, is hier kennelijk van ondergeschikt belang.
Ten aanzien van de zorg weten we nog steeds niet of dit kabinet waar zal maken wat het beloofd heeft. De wachtlijsten in de zorg zouden binnen twee jaar worden opgelost. Uit de begroting van VWS komt het oplossen van de wachtlijsten niet meer terug, wel het terugdringen van de te lange wachttijden. Men krabbelt terug.
De minister voor VWS heeft tot nu toe alleen maar plannen naar buiten gelanceerd. Plannen zijn mooi: recht op zorg, wachtlijsten oplossen, weg met de regels en de bureaucratie; maar wie gaat de prijs daarvoor betalen? De gevolgen van deze plannen zijn alles behalve concreet, maar wel dreigend.
Solidariteit, betaalbaarheid, toegankelijkheid lijken onder dit kabinet vlaggen die de lading (premieverhoging, dreigende eigen betalingen, pakketverkleining) moeten dekken.
Dit kabinet heeft het motto ‘werken aan vertrouwen, een kwestie van aanpakken’
De kreet ‘verander de wereld, begin bij jezelf’ zou eigenlijk hier veel meer van toepassing zijn.
Khadija Arib,PvdA Tweede Kamerlid
