Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

De zorg overnemen

‘Heb je even?’ vroeg mijn vader mij nog maar twee jaar geleden in de huiskamer. ‘Ik moet het je echt voorleggen, nu mama er niet meer is. Als ik er straks niet meer ben, wil jij dan de uitstapjes met Jalbert overnemen, en zijn financiën?’ Verbaasd beloofde ik: ‘Ja, natuurlijk!’
Anjet van Dijken

Nu lig ik op mijn bed in mijn studentenkamer en laat het afgelopen jaar passeren. Ik denk aan…

… hoe mijn broer een week na de begrafenis van mijn vader per se met de trein wilde en toen in die treincoupé onverwacht luidkeels riep: ‘God, o god, o god, eerst mijn moeder en nu mijn vader. In drie jaar overleden. En dat daar is mijn zusje.’ Ik voel nog de geschrokken blikken die dat opleverde. De pijn van het verlies was te vers, zijn gebrek aan emoties hard.

… hoe alles vervolgens ‘nee’ werd: met de kerk was hij ‘klaar’, met geen mogelijkheid kreeg ik hem nog op de tandem, en langlaufen op zand wilde hij ook niet meer als het niet met papa kon. Naar zwemles ging hij nog wel, maar dan om een uur lang in het bubbelbad te liggen. Ook werd ik op een gegeven moment door zijn groepsleider gebeld: die was bezorgd over Jalberts gewichtstoename. Pas later kwamen we erachter dat Jalbert de snoepautomaat van de personeelsflat had ‘ontdekt’.

Wanneer houdt het nou eens op?, vraag ik me nu af. Dit heeft mijn vader er niet bij gezegd toen hij me vroeg om de zorg op me te nemen. Jalbert zal toch niet doordraaien? Opeens voel ik dat ik echt heel bang ben om mijn broer ook nog kwijt te raken. Misschien moet ik hem maar eens naar een psycholoog sturen? Een paar sessies, om zeker te weten dat er niets ergs met hem aan de hand is?

Mijn oog valt op de stapel post die ik nog moet uitzoeken voor mijn broer. Belastingen…als ik er langzaam naartoe loop, steekt een huisgenootje zijn hoofd om de deur en zegt: ‘Ik ga me alvast verkleden voor vanavond. Zie ik je zo?’ ‘Ja, is goed’, antwoord ik, en ik pak nu vastberaden de eerste brief van de stapel. Eerst de zorg; daarna de zorgeloze student uithangen. Want dat had mijn vader voor míj gewild.

Deze column staat in het  Broers- en Zussenboek van Anjet van Dijken.

Steeds meer werkenden zorgen naast hun baan voor een familielid of vriend. Als die zorg langer duurt, melden zij zich vaker ziek op het werk. En misschien niet heel verrassend: zorgmedewerkers zijn heel vaak mantelzorger. Lees hier meer >>

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.