Armoede is in veel gevallen niet meer de schuld van armen en van armen wordt weinig meer verwacht. Ieder jaar rond de kerst krijgen vijf verschillende gezinnen in een benarde situatie een riante gift van de gezamenlijke kerken. Als de gezinnen later in het jaar in moeilijkheden zijn gekomen kunnen zij een beroep doen op een diversiteit aan voorzieningen en charitatieve instellingen. Na de donatie gaat een gezin weer verder tot het nieuwe gat is ontstaan. Het is een eindeloze cyclus die wordt doorgegeven van generatie op generatie.
De woonconsulent, het gemeenteraadslid en ik spraken af dat we deze constatering in ons achterhoofd zouden houden en tussen onze werkzaamheden door verder zouden gaan uitwerken tot een alternatieve aanpak. Inmiddels hebben we de contouren van een investeringsbank geschetst. Een investeringsbank is een bank zoals alle andere banken.
Er kan geld gebracht worden, leningen kunnen worden afgesloten en rente kan worden ontvangen. Het verschil met andere banken is de constructie rondom leningen en de besteding van winsten. Leningen worden aangegaan met een lage rente en een tegenprestatie voor de wijk. Winsten worden geïnvesteerd in de wijk. Op deze wijze vloeien de gelden terug naar de mensen die het nodig hebben.
Een investeringsbank moet het antwoord worden op de (financiële) uitzichtloosheid van armen, passiviteit, en fysieke verloedering van wijken waar armen wonen. Als theoretisch kader hebben we Maslow weer waardevol gevonden en aangevuld met modern materiaal. De koppeling met gemeentelijk beleid is de WMO en de participatiewet. Als praktijkvoorbeeld hebben we een bank in Chicago genomen en aangevuld met diverse onderdelen van initiatieven van over de hele wereld (ook Nederland).
We gaan voor de balans tussen investering in gezinnen en investering in wijken. Gezinnen moeten niet wederom afhankelijk worden, maar de ruimte krijgen zich te ontwikkelen in een richting die door hen zelf gewenst is. De eerste hobbel is genomen. Nieuwe partners hebben zich gemeld. Het management is akkoord. Op naar de volgende berg!
Jillis Kors, (Groningen, 1974) heeft na de opleidingen Cultureel Maatschappelijke Vorming en Sociologie in diverse steden in Nederland opbouwwerk en burgerparticipatie projecten ontwikkeld en uitgevoerd. Sinds oktober 2008 is hij opbouwwerker in Zwolle.
Om te zeggen dat desbetreffende mensen kansloos zijn is ook niet helemaal waar. maar elan en vuur gaat er inderdaad wel uit bij die mensen, onrecht wat ze word aangedaan, En al heb je opleiding, de gene die moeten schrijven , schrijven vaak in negatieve zin van desbetreffende personen, dat ze moeilijk in omgang zijn ed, zo hun kansen op partisipatie gewoon afnemen en mond dood worden gemaakt.
Hallo,
Ik kan dit initiatief wel toejuichen, maar denk ook dat er ook veel meer aandacht moet zijn om de samenleving en bureaucratie zoals die nu georganiseerd is in ons land voor veel mensen veel te ingewikkeld is en dus niet begrijpbaar is. Als een burger nu een vraag heeft gaat hij van kastje naar de muur en is er in de samenleving weinig empathie meer te vinden voor de socilaal kwetsbare mensen.
Tegenworrdig tel je helaas niet meer mee als je een afgebroken schoolopleiding hebt.
Ik zie het dagelijks om mij heen, en denk dat als het zo door gaat het aantal helaas maar toeneemt. Ik hoop dat hier ook eens aandaccht voor kan komen.
Peter