De vorige keer blogde Elsbeth over de sociale kaart >>
Iemand in zijn kracht zetten. Of een andere veelgehoorde uitspraak: Iemand zijn regie teruggeven. Wat voor een gedachten zitten er achter deze uitspraken? Kunnen professionals, of wie dan ook, werkelijk iemand in zijn kracht kan zetten? Of zijn regie terug geven? Wat een grootheidswaanzin en arrogantie eigenlijk. Of kinderlijke fantasie.
Geloof je werkelijk dat iemand zonder professionele inzet krachteloos is? En regieloos? Krijg je als professional dan niet juist datgeen je eigenlijk niet wilt? Namelijk dat de ander gaat geloven dat hij krachteloos en regieloos is? Dat hij overgeleverd is aan de krachten van buitenaf. Oftewel aangeleerde hulpeloosheid: het verschijnsel waarbij een mens geleerd heeft dat hij geen invloed kan uitoefenen op de gebeurtenissen die hem overkomen.
Volgens mij willen veel professionals het tegenovergestelde bewerkstelligen. Namelijk dat iemand erachter komt dát hij invloed heeft op zijn leven. En dat hij erachter komt wat hij kan doen om ervoor te zorgen dat de situatie waarin hij zit verbetert. Of in ieder geval niet verslechtert. Dat iemand ruimte ervaart om keuzes te maken en beslissingen te nemen.
Waarschijnlijk bedoelen professionals dát als ze zeggen dat ze ‘ iemand in zijn kracht gaat zetten’ of ‘ zijn regie terug geven’ . Maar zeg het dan anders.
Het klinkt volgens mij heel anders als professionals zeggen dat ze uitgaan van de kracht van een ander. Of overtuigd zijn van de kracht van een ander. En dat ze de persoon in kwestie vooral vragen stellen die maken dat hij zelf antwoorden en oplossingen vindt op de vraagstukken in zijn leven.
Want in toverspreuken die anderen kracht geven gelooft mijn zoontje misschien wel maar ik niet (meer).
Zie ook http://www.vaagtaal.nl
Ach, laten we het ook niet te serieus nemen. Het is hoe de wind waait. Ik merk aan tafel met instellingen en ambtenarij dat er een set aan jargon is die van tijd tot tijd verandert. En dat jargon is het glijmiddel. De party-lubricant om te laten zien dat je braaf door de beleidsmatige hoepel springt.
En nu is de flavor of the week ‘in de kracht zetten’. Zo ben ik in zo’n week voortdurend stippen aan de horizon aan het zetten, al meedoend wederkerigheid aan het creëren en geheel nieuwe stijl een stukje participatie aan het bevorderen in verbinding met partners in het voorliggend veld .
Pas echt eng is, dat als je serieus in normale mensen taal gaat uitleggen wat je doet, 90% van de toehoorders afhaakt.
Dat soort termen wordt gebruikt door mensen met een superieuriteitsgevoel ten opzicht van de volgens hen ‘zielige arme sloebers’ die niets zelf kunnen. Bij politici en ambtenaren kom je ze veel tegen. Ik heb me daar vanaf het begin tegen verzet tijdens overleg met de gemeente Rotterdam. Al eerder vond ik de term ‘iedereen moet meedoen’ in ambtelijke en politieke documenten getuigen van onbegrip voor mensen die niet mee kunnen doen. Goed dat Elsbeth er op deze plaats weer eens aandacht voor vraagt.
Beste Mb Bauwens, Dank voor uw reactie en uw waardevolle tip: hoe wil je dat er met jou wordt omgegaan. En niet vies of raar doen als iemand even. of soms een heel leven, afhankelijk is van anderen.
Je hebt gelijk, dat is inderdaad arrogant.. Helemaal als je bedenkt dat mensen in het leven, soms kort, soms langdurig, gewoon hulp nodig hebben. Beste uitgangspunt is m.i. steeds te bedenken hoe je zelf benaderd zou willen worden.