Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties4

Blog: Verwarde personen: het nieuwe normaal

Vandaag meldt de politie dat het aantal E33-meldingen in 2018 met acht procent is gestegen. In 2011 werden er grofweg 40.000 meldingen gedaan, in 2018 90.000. Enige tijd geleden sprak ik een politiechef die zei dat ’E33-meldingen gedaan worden door burgers die zich zorgen maken over een andere burger’. In zeven jaar tijd is het aantal keer dat er mensen buiten liepen waarover andere mensen zich zodanig zorgen maken dat ze contact opnemen met de politie dus meer dan verdubbeld.
Piet-Hein Peeters

Het confronterende feit vandaag is dit: ondanks alle beleidsdrukte, al het onderzoek, alle conferenties, alle samenwerking, alle goede initiatieven (die zijn er echt zijn) het aantal meldingen over verwarde personen in de afgelopen vier jaar bleef stijgen. Het E33-cijfer van de politie roept een inmiddels traditioneel aantal reacties over de kwaliteit van dat cijfer. ’90.000 meldingen zijn geen 90.000 unieke personen’, ’het is niet allemaal ggz’, ’kan de politie niet beter registreren?’, ’we moeten niet stigmatiseren’, ’de groei komt door het registratie-effect’.

Handen in het haar

Ik denk dan aan de vele professionals van politie, woningcorporaties en wijkteams die ik in de afgelopen jaren over dit onderwerp sprak en die allemaal, echt allemaal, zeggen dat ze die groei aan den lijve ervaren en dat ze soms met de handen in het haar zitten. En ik denk aan het werk van het Schakelteam voor personen met verward gedrag. Dat stelde op basis van onderzoek al vast dat het aantal meldingen in eerdere jaren niet allemaal unieke personen zijn, verre van zelfs. 13.000 mensen waren meerdere malen in één jaar als E33 geregistreerd, 5700  mensen zelfs veelvuldig. Die acht procent stijging betekent hoe dan ook dat het of ’bekenden’ zijn die nog steeds niet, of eigenlijk minder goed, geholpen worden of dat het ’nieuwe’ verwarde mensen zijn, mensen die in 2018 voor het eerst ’verward’ raakten en dus niet tijdig geholpen werden. Het is vast allebei waar.

Grip verloren

Datzelfde Schakelteam schreef in haar eindrapport september 2018 dat mensen met verward gedrag ’mensen zijn die de grip op hun leven hebben verloren … die complexe problemen hebben, trauma’s, die sociaal uitgesloten worden door eenzaamheid, werkloosheid, schulden … die niet op eigen kracht meekunnen … die door hun situatie een grote impact hebben op familie en naasten’. Het gaat over psychiatrie, maar ook over verslaving, en ook over verstandelijke beperking, en ook over dementie. Maar het gaat in de kern inderdaad over mensen die ’de grip op hun leven hebben verloren’ en ’over wie andere mensen zich zodanig zorgen maken dat ze contact opnemen met de politie’. In 2015 interviewde ik Thea Hafmans toen bestuurder van de RIBW in Nijmegen. ’Dat verwarde mensen in die verwardheid dingen doen waarvoor ze zich tot in hun graf schamen, dat vergeten we dan.’

Het vierde Zorg+Welzijn congres Congres Mensen met verward gedrag op dinsdag 25 juni richt zich op het verder uitbouwen van persoonsgerichte aanpak en het borgen daarvan, in samenwerking met ketenpartners. Je krijgt inzichten in de mens áchter de E-33 melding en handvatten voor een effectieve aanpak. Meer info of aanmelden >>

Kanariepieten

Ik leerde afgelopen november op een Zorg+Welzijn congres over de kanariepieten in de kolenmijn. Wanneer er (reukloos) gas vrijkwam, legden zij als eersten het loodje en waren de mijnwerkers tijdig gewaarschuwd. Je kunt stellen dat de verwarde personen de kanariepieten van de participatiesamenleving zijn. De voortdurende stijging laat zien dat er een groep zeer kwetsbare mensen is die probeert zelfstandig te leven, maar die dat niet aan kan. Die dat zo niet aan kan dat ze ’in de war’ raken. En die 90.000 meldingen laten logischerwijs ook zien dat er een nog beduidend grotere groep is die weliswaar niet verward op straat belandt, maar die weinig kwaliteit van leven heeft.

Niet kunnen doen wat nodig is

Wanneer je naar streetlevel professionals, ook ervaringswerkers, luistert die proberen deze mensen te ondersteunen, dan hoor je dat ze grosso modo wel weten waar ’de mensen met risico’s’ zitten en weten ’wat te doen’, maar dat tijd en middelen ontbreken. Dat de samenleving voor hun doelgroep almaar ingewikkelder wordt. Dat organisaties die kunnen helpen bepaalde cliënten liever kwijt dan rijk zijn. En dat ze zich zorgen maken over het gedrag waar sommige mensen toe in staan zijn als ze verward raken. Eigenlijk zeggen die professionals dat ze niet kunnen doen wat nodig is. Wellicht dat de overheveling van mensen met ernstig psychiatrische aandoening van Wmo naar Wlz hen gaat helpen.

Niet belangrijk genoeg

Maar de aanhoudende stijging van het aantal E33-meldingen draagt vooral het risico met zich dat die hulp er niet komt. We menen machteloos, moedeloos, te zijn er is immers al zoveel aandacht voor geweest, niet weer die ’verwarde personen’. Mensen die verward in de publieke ruimte rondlopen dreigen een nieuw normaal te worden. We vinden deze zeer kwetsbare mensen uiteindelijk niet belangrijk genoeg.

4 REACTIES

  1. auteur van Gevangen in mijn Lichaam, schrijft. Er is een leven voor en na, (NAH), maar voor je hersenen het doorhebben, is de deur dicht en je leven verwoest.
    Dat is als je het lockdown sydroom hebt, na hersenschade,

    Maar op NAH bij volwassenen, hoofdstuk 15, staat eigenlijk mijn verhaal, samen met. Bevindingen Sience magazine, 2019, (verslaving, gegenereerd door )

    En je kunt ook PTTS, krijgen door NAH, maar wat als nu blijkt dat je al CPTTS had, (vroegkinderlijk).

    De wet WLZ, omschrijft, expertisecentra, kenniscentra, maar NAH professionals, wijst je af, net zo als Jelniek, Novadic Kentron, Elke GGZ,

    NAH, CPTTS, (dissociatie) en verslaving, 3 diseplines, die samen horen te werken, en niet samen blijken te werken,

    Eigenlijk zeg ik na 5 jaar afwijzing, TED..(youtube) zegt, hersenen maken na CVA een nieuwe weg aan,

    Geachte gezondheidszorg, regering, wetenschap..
    Hersenen maken, sneller nieuwe wegen, dan de huidige wetten, en vangnetten.

    E33 op een mens met trauma, (veiligheidstrigger)… Je stapt in de bus, en je OV meldt uit, oproep verkeerscentrale, (er is maar 1 code dus de chauffeur weet niet WAT voor iemand hij heeft) gaat zich anders gedragen, dient na uitcheck te melden, of je overstapt.

    Je moet zelf OGGZ bellen, en hoort dat je sociaal domein al vanaf 1 oktober dit weet, je staat als zorgmijder…. terwijl je al 5 jaar, hulp roept, wat is er met mij aan de hand… geen rem… door CVA…. en NU (2016) een verslaving… dan is het niet de vraag of dan is het JE PLICHT…. niks, niks, afwijzing naar afwijzing…

    En ondertussen lees je dus nu het boek wat je in 2016 kocht….

    Hoofdstuk 15, en denkt, oke, deze man heeft de wijsheid…. (herkenning)…..alles waar je tegenaan loopt, staat omschreven, zelfs ptts, (een kleine groep met nah),

    maar WAAR vind ik de persoon…. die NU wel. eea op papier (durft) te zetten..

    Van welke titel E33 …. naar welke titel… gaan we… BZK, reageert, wij begrijpen u niet, …en een OvJ… heeft maar 1 doel, lijkt……
    Hij ziet de oude meest intergere persoon die er was…..
    Maar, die is dood, immers…. er is een leven voor en een leven na.

    De getroffene accepteert (MOET WEL) eerder accepteren, dat dat het was, de deur is dicht…

    En na de eerste deur… bleven… alle deuren dicht gaan.

    En toch… heeft die vroegere trauma, een voordeel, IK leerde overleven, (oerbrein)… en dat maakt, al ben ik de enige die straks … weet hoe het werkelijk zit.. dat ik blijf staan.

    Dementie… daarbij wordt wel geaccepteerd, dat “oma” het soms niet weet, hele protocollen, en budgetten, aanwezig..

    MAAR gedragsverandering … op andere wijze… niet…

    E33… we zetten dus maar weer een trigger, van overprikkeling in…

  2. Lees alle reacties
  3. Dag Piet-Hein, mooi stuk, maar ik ben het niet per definitie eens met je conclusie. Ik denk dat de discussie over bestaat naast het inhoud geven aan. Verder betekent een toename van meldingen wellicht ook dat men beter signaleert. Dat is in elk geval wat ik zelf in het veld terug zie. Wél is het zo dat het steppef care denken van gemeenten vaak leidt tot inzwt van goedkope zorg die niet adequaat is. Boeiende ontwikkelingen

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.