De vorige keer blogde Jacqueline over ‘koninklijk’ opvoeden >>

De kinderen vermaken zich, de ouders ontspannen en hebben leuke contacten met elkaar. Men helpt elkaar over en weer even met op de kinderen letten. Het is een oase te midden van het hectische dagelijkse leven.

Dagelijkse gang van zaken

Hoe anders is het dagelijks werk met ouders? Ouders die vechten: met elkaar, met de kinderen, met zichzelf. Ouders die moe zijn van het vechten voor de juiste hulp en hulpmiddelen voor hun kind. Problemen voeren in het hulpverleningswerk de boventoon.

Gekleurd beeld

En jij als sociaal werker weet natuurlijk alles over afstand en nabijheid en ligt meestal niet wakker van de situaties waar je mee te maken hebt. Maar toch. Het kleurt je beeld van gezinnen. En soms kan het je zwaar vallen al die problematische opvoedsituaties. Buiten werktijd zie je ook nog van alles  gebeuren in bijvoorbeeld de supermarkt waarbij je hulpverleners-gen gelijk op ‘aan’ springt.

Mooie kanten

Hoe belangrijk is het om juist ook oog te houden voor de mooie kanten van het gezinsleven. Van die genietende gezinnen op de camping, van het plezier dat ouders en kinderen met elkaar kunnen hebben en de steun die ouders elkaar bieden.

Sta eens stil

Ik gun het jou als sociaal werker zo, die oase van rust en harmonie. Je kunt het vinden op vakantie maar ook gewoon vandaag op een bankje in een park.  Sta eens stil bij het mooie van ouderschap, geniet weer eens van het ontspannen, vrolijke samenspel van een gezin. Laat het gelach weer eens goed tot je doordringen.

Hoop

Zo houd  je jezelf in balans en zie je ook in je  werk weer dat het kan. Dat er hoop is om vanuit een lastige gezinssituatie toe te werken naar momenten van  ontspanning en plezier. Zo kun je vanuit die hoop die je zelf weer hebt opgedaan ook de gezinnen waar je mee werkt weer hoop geven. Hoop op een toekomst waarin weer ruimte is voor ontspanning en plezier. En wie heeft dat nu niet nodig, zo’n uitzicht op een oase?