Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog: Sociaal wijkteam actief voor de voordeur

Vanuit een aantal organisaties waren er signalen over een buurt. Er was sprake van overlast, een opeenstapeling van problematieken. Daar moest wat mee gebeuren. Deze vraag kwam bij mijn buurtcoachteam binnen. Nou ja, was het een vraag? Wat moest er eigenlijk gebeuren? En wat was onze rol dan? En waar begin je?
Mariksa-EPI.jpg

De vorige keer beschreef Mariska hoe ze als buurtcoach contact maakt met ouderen >>

Eigenlijk hadden we vooral vragen. Buurtcoaches zijn er ook voor collectieve vraagstukken, maar hoe je dat aanpakt in de praktijk, dat wisten we nog niet zo goed. We kwamen wel tot de conclusie dat we alleen informatie van professionals hadden en niet van bewoners. Terwijl wij toch juist voor bewoners van meerwaarde willen zijn.

Samen op pad

Ik ging daarom samen met mijn collega, een ervaren opbouwwerker, op pad. We besloten om een kijkje te gaan nemen in de buurt. Dat doen we wel vaker, als we bij mensen op huisbezoek gaan, maar nu deden we het anders. We wandelden door de straat en bekeken de huizen, de mensen die op straat liepen, de tuinen en balkons. Ik voelde me ongemakkelijk. Wat kwamen we hier nu eigenlijk doen? We spraken een bewoner aan die net naar buiten kwam lopen. Het was lekker weer. Hij had wel tijd voor een praatje. Hij vond het fijn wonen in de buurt. Hij had goed contact met zijn buren. Wensen had hij niet voor zijn straat. Zo spraken we in een aantal weken meer bewoners. We troffen zorgzame buren, aan brommers sleutelende jongeren, kwebbelende buurtvrouwen en professionals, zoals de wijkagent, de jeugdtoezichthouder en stadswachten.

Genuanceerd beeld

In een paar weken tijd kregen we een gevarieerd beeld van de buurt. De verhalen van bewoners, professionals en passanten kleurden de buurt genuanceerder in. Er was weleens gedoe, maar er werd ook veel onderling opgelost. Er werd op kleine schaal naar elkaar omgekeken, maar niet overal. Wensen van bewoners kwamen niet bovendrijven. De mensen die we spraken waren tevreden met hun buurt. Misschien is het ook wel lastig om wensen voor je buurt te bedenken als je daar nooit over nadenkt. Bij mezelf en mijn collega groeide wel een wens. We wilden vaker zo nabij zijn in de buurt. Vanuit deze informele ontmoeting kun je relaties opbouwen met bewoners. Door in gesprek te gaan over wensen voor de buurt gaan mensen nadenken. Dat kost tijd.

Ont-moeten

Onlangs deed ik literatuuronderzoek voor mijn studie naar werkzame factoren om sociale netwerken op te bouwen. Wat blijkt: Regelmatig laagdrempelige ontmoeting creëren, aansluiten bij de leefwereld en initiatieven oppakken vanuit de wensen en behoeften van de bewoners zijn belangrijke ingrediënten. Bij het opzetten van activiteiten is het belangrijk om de bewoners een actieve rol te geven. Maar het begint allemaal door je als professional een goed beeld te vormen van de buurt. Het gaat hierbij om ont-moeten, in een dubbele betekenis: minder moeten en daardoor meer bewoners ontmoeten. En dat is dus gewoon werk.

Vorig artikelBlog: 10 ideeën voor bloggende wijkteams
Volgend artikelBlog: Dementie en haar wonderen
Mariska Meinen-Bodewits is in juli 2018 afgestudeerd als Master Social Work aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Tijdens haar studie heeft zij zich verdiept in het werken vanuit een omgevingsgerichte benadering. Ze heeft onderzoek gedaan naar de ondersteunende rol van de buurtcoaches bij een Maatschappelijk Activeringscentrum. Haar specialiteit is netwerkgericht ondersteunen vanuit samenregie. Zij werkt als buurtcoach bij Buurtplein. Daarnaast is ze bestuurslid bij de BPSW.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.