Vorige keer blogde Anneke over managers met lef>>

De urgentie is voelbaar. We willen het echt anders doen. Aansluiten bij de Nieuwe Economie, waarin ondernemerschap een cruciale rol speelt. We zien het terug in de steden en de wijken waar we werken: buurtcoöperaties, sociale ondernemers, wijkondernemingen. En wij willen meedoen. Dat kunnen we, is mijn mening. So far so good.

Maar dan, hoe pak je het aan? Op dit punt zie ik veel organisaties en werkers struikelen. Het is namelijk niet voldoende om te zeggen dat je meer gaat ondernemen als je niets doet. Of als je de zaken niet echt anders gaat aanpakken.

Verkoper

Ik stel vaak de vraag: Ben jij een verkoper? En dan de vervolgvraag: Wat verkoop je? Op dit punt haken werkers en hun managers soms al af. Wat ik dan hoor is dit:

• Nou, we zijn natuurlijk niet echt verkopers
• We hoeven ook geen geld te verdienen
• We zijn niet commercieel hoor
• We werken toch gewoon voor de gemeente
• We krijgen subsidie, dus die verkoop hoeft niet

Soms denk ik dan: Je wilt ondernemen maar eigenlijk wil je het maar een beetje. Ondernemerschap is een houding. Zeker. En ondernemerschap kent ook ‘regels’. Een belangrijke basisregel is: ik verkoop iets wat een klant nodig heeft. Ik lever waarde en de klant betaalt daarvoor.

Ondernemerschap

Wij zijn geen bakkers, we zijn geen fietsenfabriek of een aannemersbedrijf. Dat maakt het voor ons anders, we ontwikkelen onze eigen manier van ondernemen. Dat is een zoektocht, maar ik ben ervan overtuigd dat we daar uit komen. Alleen zou ik het fijn vinden als we iets meer aandurven dan het ‘beetje ondernemen’ dat ik nu vooral tegenkom. Als we het ondernemerschap wat meer omarmen vanuit een verlangen om het echt anders te doen. Niet primair voor onszelf, maar omdat ondernemerschap ons dichter bij onze klanten brengt. Zodat we beter en zichtbaarder bijdragen aan veilige wijken, vitale steden en een sociaal land.