Zijn moeder en zus hebben er een dagtaak aan om hem op te vangen tussen al zijn avonturen. Adequate hulpverlening vinden zit er voor Jeroen niet in, zo lijkt het wel. Wachttijden bij het maatschappelijk werk van zes weken zijn heel normaal. Een ‘moederdossier’ dat voor iedere bevoegde hulpverlener toegankelijk is, bestaat nog niet. Gevolg: elke instantie moet Jeroens verhaal opnieuw tekenen en beoordelen. Afkickklinieken zitten vol en hebben geen tijd om voorlichting te geven.
Wil van Son telde 37 instanties die zich met Jeroen bezighielden, maar geen een had de regie. Van Son besluit het boek dan ook met een J’accuse aan het adres van de hulpverlening. ‘De jeugdhulpverlening in Nederland werkt niet. Het is een schaakbord. De ene hulpverlener verplaatst uitsluitend het paard, andere pionnen of lopers. Naar voren of naar achteren, dat doet er niet toe. Iedereen blijft strikt binnen zijn geoorloofde zetten, want als de koning valt wil niemand de schuld krijgen.’

Titel: Bijten in beton
Auteur: Wil van Son
Uitgever: Aspekt Non-fictie
Prijs: € 18,95