Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Jottem, kroketten!

Tijd voor een positief geluid. Onlangs was het verwendag voor de mantelzorgers. Even niet denken aan de zorgen. Een dag lang plezier maken.
Jottem

Mijn buurvrouw in de bus slaakt een zucht van opluchting als we vertrekken. Ze ziet me onderuit zakken in mijn stoel en grijnst. Eerlijk is eerlijk: als welzijnswerker durf ik me ook even te ontspannen. ‘Ja vrouwke, vandaag is het voor jou ook een dagje ertussenuit. Denk maar niet dat we over onze problemen willen praten hoor. Ik heb er geen zin in!’ De buurman valt haar bij. Op het nippertje kon hij nog mee. Zijn vrouw kon een uurtje langer bij de dagverzorging blijven. ‘Wat? Kon ze langer blijven? De wonderen zijn de wereld nog niet uit!’, horen we vanaf de achterbank.

Inderdaad, het is de mantelzorgers gegund vandaag. Een lokaal reisbureau sponsorde deze verwendag omdat het budget van de gemeente beperkt was. Daarom genieten we van een stevige Brabantse lunch, gevolgd door een bezoek aan het streekmuseum. Tussendoor wordt erop los gekakeld. Vertellen over thuis mag, mits op een positieve manier. Want deze dag is echt bedoeld ter ontspanning. ‘Iedereen zit er wel eens doorheen. Overtuig jezelf ervan dat je het goed genoeg doet. Je bent supervrouw niet!’

Ik krijg er kippenvel van. Lotgenotencontact ontstaat zo eenvoudig bij de juiste omstandigheden. Had ik maar een grote bus, hadden zij maar de tijd. Dan trok ik wekelijks met de mantelzorgers op, richting groene polders met witte wolken.

Dat tijd kostbaar is, weten de deelnemers ook. De verwendag eindigt in een knus café met borrel, hapjes en het uitdelen van luxe reistassen. Een attentie van de organisatie. We proosten samen op de wens dat iedere mantelzorger deze zomer onbezorgd kan genieten. Al is het maar voor een dag.

‘Jottem, kroketten!’ Het gejuich maakt me wakker uit mijn gemijmer. Het mogen werken in een context van zorg met alle behoeftig- en kwetsbaarheid van mensen is mooi. Ook al veranderen onze welzijnsberoepen, dit is de sector bij uitstek om geraakt te worden. Te poëtisch? Na de zomer kom ik weer met de realiteit van alledag. Prettige vakantie allemaal!

Kaarina Schoonheim (1983) studeerde filosofie en zorgethiek. Ze werkt voor twee welzijnsorganisaties in Brabant. Haar baan beslaat de leiding van een leefbaarheidsproject en coördinatie van een mantelzorg- en vrijwillige thuishulpcentrale.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.