Lees hier meer blogs van Tineke van Uden >>
Jongeren die wegliepen konden altijd terecht bij het JAC, ze stonden er om bekend altijd de kant van de jongere te kiezen. Of dat daadwerkelijk zo was, laat ik even in het midden. Het JAC nam het ook op voor jongeren die problemen hadden met hun voogd(es). Tegenwoordig zit alles onder één dak. De jongeren die opgevangen werden, kwamen vaak in anonieme gastgezinnen waar ze voorlopig veilig waren tot uitgezocht was wat er werkelijk aan de hand was. Ondertussen werd alles in werking gezet om te komen tot een oplossing die voor alle partijen acceptabel was, dit lukte ook toen zeker niet altijd.
Tegenwoordig kun je niet meer fatsoenlijk weglopen. De keerzijde van sociale media is dat je gegevens meteen op twitter staan. En een groot gedeelte van twitterend Nederland stuurt dat door. Ik weiger vooralsnog, tenzij er een duidelijke motivatie bijstaat dat iemand echt risico loopt door bijvoorbeeld loverboys. Ik ben er heilig van overtuigd dat een groot gedeelte van deze jongeren wegloopt, omdat ze zich in een onveilige situatie bevinden. Dus waar kun je als jongere nog naar toe wanneer je het gevoel hebt dat de hele wereld tegen je is en je niets te zeggen hebt over je eigen leven? Bezuinigingen in de opvang maken het er zeker niet makkelijker op om een plek te vinden waar je even alles op een rij kunt zetten.
In algemene zin hebben de regels het wellicht voor de hulpverleners gemakkelijker gemaakt beslissingen te nemen. Jezelf achter regels verschuilen, betekent dat je ook geen persoonlijke verantwoordelijkheid hoeft te nemen, je beslissingen kun je staven met de wetgeving en protocollen. Ook al wordt niemand er gelukkiger van, ook de hulpverlener niet.
Gerrit en ik hebben met veel plezier, maar ook met de nodige spot, verhalen op zitten halen en vergeleken met hoe het nu gaat. Een tekenend voorbeeld wat hij gaf is het effect van de doorgeslagen protocollen. Een demente mevrouw van in de tachtig, die een winkel uitloopt zonder te betalen, wordt tegenwoordig geboeid afgevoerd. Mocht er iets misgaan in het hele verhaal dan heeft de politie haar verantwoordelijkheid genomen volgens de vastgelegde regelgeving. Vroeger werd met mevrouw terug de winkel in gegaan, de zaak rechtgezet en werd ervoor gezorgd dat mevrouw veilig thuiskwam, waarna ook nog de juiste hulp ingeschakeld werd. Ik mis de menselijke maat nog steeds. Zullen we weer een beetje ouderwets -gebaseerd op logica- gaan hulpverlenen in 2012?
Tineke van Uden (1965) werkte in haar gevarieerde loopbaan met jongeren in de jeugdhulpverlening zoals opvangcentra, internaat, op straat en in het sociaal cultureel werk. In het volwassenenwerk deed zij ervaring op in de vrouwenopvang en stapte daarna over naar het maatschappelijk werk. Inmiddels is zij zelfstandig onderneemster en traint en adviseert organisaties rondom outreachende hulpverlening. Daarnaast is ze parttime docent Sociale Studies ben bij Avans Hogeschool ’s Hertogenbosch.
